Expeditie napraat: hier irriteert iedereen zich toch aan?

Het is bijna niet te geloven, maar er is een leven na Robinson. Dat zeg ik niet alleen omdat Timor dat, in de nasleep van de Hamza-gate, vergeten lijkt te zijn. Voor ons is het ook al eeuwen geleden dat we een zondagavond zonder Robinson hebben doorgebracht. Maar het einde is nu echt in zicht, en de halve finale is bereikt. Met nog drie vrouwen en twee mannen op het eiland begint de spanning enorm op te lopen. En ja, ook omdat er dus een soort ruzie heerst rond het wegspelen van Hamza. Deels ben ik het met Ouassima eens: als een man die move had gemaakt was het masterzet geweest, maar aan de andere kant zijn dat soort dingen eerder wel eens gebeurd en toen was ook iedereen op het eiland verontwaardigd. Je vriendjes wegstemmen blijft gewoon not done.

Tijdens de proeven kan ik nooit mijn aandacht erbij houden

Deze aflevering was het nogal wat. Eigenlijk keken we naar één grote proef, en ik moet eerlijk toegeven dat ik dus vooral heb opgelet wie er wonnen. Het lijkt onmogelijk voor mij te blijven kijken als er alleen maar wordt gestreden met wat quotes tussendoor waar ze iets zeggen als ‘en toen mocht ik beginnen aan de puzzel, en Marijn was al bezig met de puzzel’. Ja oké leuk, dat hebben we net gezien. Ik hoef waarschijnlijk niet uit te leggen hoe blij is was toen Kiran de eerste proef won. Mijn lievelings Robinson zit in de finale! Ik gun het hem gewoon het meest. Hij heeft geen smerige spelletjes gespeeld, is al die tijd rustig zijn ding blijven doen en is gewoon een echt lief mens. Overigens staat dat maandje Robinson hem erg goed, als ik dat mag zeggen.

Maar mag ik heel even klagen…?

Ik word he-le-maal gek van dat constante aanmoedigen bij proeven. Misschien is het niet eens dat er wordt aangemoedigd, maar de toon waarop en het gebrek aan variatie. Er wordt eigenlijk gewoon constant ‘Kom op, je kan het!’ geroepen. Ja sorry, ik bedoel echt niet dat er niemand aangemoedigd mag worden, maar kunnen we misschien even brainstormen over wat nieuwe teksten, zinnetjes en uitroepen? Ik denk echt dat het beter werkt voor de expeditieleden wanneer ze af en toe wat anders te horen krijgen als ze in paniek een puzzel proberen te maken. Maar goed, terug naar de proeven. Want de uitkomst is helaas dat er twee vrouwen naar huis zullen moeten. Timor wint namelijk de tweede proef, en vertrekt dus naar Kiran’s eiland vol fruit, met een schaal vlees in zijn armen. Hij verrast me overigens wel even, want het lijkt erop dat hij toch iets van emoties kan voelen. Zijn tranen zijn écht. Maar toch is het jammer dat hij de tweede finalist is. Daar had ik liever Nouchka gezien.