Als je iets vervelends moet zeggen: gebruik dan altijd de spinazietoon

Ik ben er geloof ik geen ster in: slecht nieuws brengen. Een pijnlijk onderwerp aansnijden. Ik ouwehoer er graag omheen en maak dan een suffe grap.

Alles om dat ongemakkelijke gevoel voor beide partijen wat te minderen.

Nu blijkt dat je minder leuke gesprekken het beste kunt voeren op de zogeheten spinazietoon. Dat houdt in: praat zacht, hard fluisterend bijna, zoals je ook tegen iemand vlug zou zeggen dat er spinazie tussen haar tanden zit. Je wilt kort en krachtig je boodschap overbrengen. Het is een ontspannen manier van je grenzen aangeven: iets wat we allemaal dit jaar meer moeten doen. Je laat duidelijk horen waar je niet van bent gediend.

Dat hoeft dus niet met veel poeha of een harde stem: je kunt het bondig houden door direct te zeggen wat je moet zeggen. Vermijd ook een aantal woorden, zoals: ‘wel’, ‘toch’ en ‘gewoon’. Je wilt dan te veel je standpunt duidelijk maken en dan kom je al snel vijandig over. Buig een beetje naar die persoon toe en zeg wat je wilt zeggen: klaar. Je maakt met dat naar iemand toe buigen prettig contact: je smeedt een soort bondje. Dat voelt die ander: hè, zij vertrouwt mij. En dan neem je dus ook sneller aan wat die ander je meegeeft als boodschap.

Bijvoorbeeld: ik vind dit geen prettige manier van samenwerken. Je buigt naar je collega toe en zegt: ‘Zullen wij deze week samen even kritisch kijken naar een oplossing voor hoe we ons target gaan halen?’. Woorden als ‘samen’ of ‘wij’ doen het dan heel goed. En als je het lastig vindt om ‘nee’ op iets te zeggen: vermijd dan het woord ‘nee’. Het voelt dan fijner om te doen, terwijl je toch je afwijzing duidelijk kunt maken. ‘Ik heb het daar nu te druk voor, maar bedankt dat je aan mij denkt’.

De spinazietoon om je verbaal sterker te voelen. Een andere vorm van spierballen – minstens zo belangrijk.

Bron: ivdnt