Thank God It’s Friday: Anouk Smulders

Als er iemand in het land is met wie ik dolgraag op dit tijdstip samen wil zijn, dan is het Anouk Smulders. Groot hart, gulle lach en geen halfvol glas, maar een ijskast vol met lekkers. Na een periode van diepe droefheid en dan toch ook weer groot geluk heeft ze even rust om mijn vragen te beantwoorden.

Lieve Nouk, ik begin deze rubriek altijd met het vragen naar welk cijfer iemand zijn leven geeft op dit moment. Ik kan me voorstellen dat het voor jou lastig is nu…
‘Zeker een dikke 9. Pieken en dalen zorgen voor het besef dat ik het samen met mijn gezin heel, heel fijn heb.’

In een periode van twee maanden verloor je jouw manager, de allerliefste Hans van de Veen, lag je ineens in het ziekenhuis met een tennisbal op je elleboog en toen je weer was opgekrabbeld trouwde je zus. Over uitersten gesproken: hoe ben je door deze periode gekomen?
‘Het was zo’n rollercoaster aan emoties. Iemand loslaten waar je zo dol op bent, drie keer opgenomen worden bij de spoedzorg met een ontsteking en een bacterie, een operatie, zes dagen aan het infuus, anderhalve week herstellen en daarna ceremoniemeester zijn bij het huwelijk van mijn zus. Ook zij heeft een heel pittige periode gehad, maar die ligt nu gelukkig ver achter ons. Dat was wel toepasselijk, maar bij deze pieken en dalen besef je weer zo waar het om draait. Ik ben meestal echt een racket, maar de mix van dit alles zorgde voor verstilling, verplichte rust, reflectie, heel veel tranen, maar ook heel veel liefde en geluk.’

Vergeef me als het te persoonlijk wordt, maar ik kan me voorstellen dat als een dierbaar iemand overlijdt, je soms toch ook in de waan van de dag zit. Er moeten boterhammen gesmeerd, honden uitgelaten, je gaat aan het werk. Maar jij lag ineens helemaal alleen in het ziekenhuis.
‘Dat kwam echt snoeihard binnen. Ik denk omdat ik niet echt de tijd had genomen om echt te voelen, het is makkelijker voor mij om door te gaan… Totdat je lijf je roept; het leert mij om echt tijd te nemen. Dat vind ik heel lastig, maar uiteindelijk is het waardevol om te rouwen, te herstellen en echt te voelen.’

Er is vast iets dat Hans tegen je heeft gezegd dat jou op moeilijke momenten kracht geeft.
‘Hij zei altijd: ‘Het enige wat jij hoeft te zeggen is: bel Hans!!!’ Dat zeg ik nog steeds… Hij heeft mij vooral geleerd de spanningsboog op te rekken en om regelmatig pas op de plaats te doen… Hij noemde mij zzzzznouk! omdat ik altijd vol gas ga.’

Even naar deze rubriek. Vrijdagmiddag vijf uur. Waar ben je, met wie en wat zit er in je glas?
‘Met jou, Maytje, omdat wij altijd zó kunnen gieren, vijf gesprekken tegelijk kunnen voeren, allebei van een glaasje houden en omdat het belachelijk lang geleden is. Mijn nieuwe ontdekking: Chandon Spritz! Niet normaal lekker, ga ik de volgende keer meenemen.’

Er staat me iets van bij dat vrijdag jullie hapjesdag is. Allemaal lekkere kleine gerechtjes en soepjes en kaasjes, net zoals je moeder dat deed, toch?
‘Goed onthouden. Groot blad heet dat bij ons. Dat was vroeger altijd op zaterdag: boodschappen met mijn vader doen, harinkje eten bij de visboer… Mijn moeder werkte op zaterdag, dus dan was het zaterdagavond op de bank, kaarsjes aan, lekkere dingen, gewassen haren en in je pyjama groot blad, en die traditie houden wij erin. Vind ik zó gezellig.’

Bij jou is het nooit rustig, dat weet ik van dichtbij. Jij doet alles met honderd kilometer per uur. Daarna rijd je nog zo’n 500 kilometer rechtdoor, geef je nog even gas en dan kom je in de buurt van Anouk Smulders. Een weekend is bij jou natuurlijk ook niet lui op een bedje liggen en een boekje lezen. Wat doe je zoal?
‘Hahahaha, soms helemaal niks, want dat gas geven vraagt natuurlijk om niks soms, maar meestal is het een potje tennissen, marktje, borrel, wandelen, beetje rommelen in de tuin, varen en ik hou van thuis héél lang in mijn badjas rommelen en lezen.’

Hoe ziet de zaterdag eruit? En ja, dat mag zo gedetailleerd mogelijk.
‘Douchen, fris en zonder make-up een lange wandeling met de honden maken, koffie en ontbijt, lekker havermout/banaanpannenkoekjes met rood fruit eten, lang de krant lezen, naar het heerlijke marktje in Naarden-Vesting… Dat voelt als vakantie. Verder een bezoek aan het sportveld, soms rijdienst van taxibedrijf Smulders, een vers soepje maken, borrelinloop, zomers rondje varen en in de winter het haardje aan. Zoiets.’

Heeft de zondag een andere kleur voor jou dan de zaterdag?
‘Zeker. Zondag is wit, blanco, mij niet bellen, familiehangdag, huiswerk aan de keukentafel, wandelingetje en uitgebreider koken. Ik ben zo benieuwd wat voor kleur jouw zondag heeft, mag ik een gok doen? Ik denk burgundy, als een goed glas rode wijn en jouw vrijdag is op zeker Chanel rouge. Hahaha.’

Stel dat aardse zaken zoals vliegschaamte, tijdverschil, geld en jetlags allemaal niet ter zake doen. Hoe ziet jouw ideale weekend er dan uit? Een roadtrip maken rond de Keys in Florida en dan via je geliefde Curaçao terug naar je sloepje in Muiderberg? En wie zou je dan het liefste bij je hebben als je iedereen mee kon toveren?
‘In Muiden, lieve May. Ik zou nog even een burrata eten met jou bij Morandi in New York, een klein terrasje pakken in Parijs, in een Jeep door de Serengeti rijden met zonsondergang en in mijn eigen bed afsluiten met een kopje thee en de liefste. Mee gaan met mijn gezin, familie en de harde kern, zo noem ik de mensen heel dichtbij mij.’

Wat lees en luister je in het weekend?

‘Op Spotify luister ik van alles door elkaar. We doen de leukste dansjes in de keuken, dan mag iedereen steeds een nummer kiezen. Het laatste boek dat ik gelezen heb is ‘Daar waar de rivierkreeften zingen’: prachtig!’

En waar kunnen we je in uittekenen?

‘Sneakers, jeans en een blauwe blazer.’

Wat staat er op je ‘hier wil ik nog gaan eten’-lijstje?
‘OMG, heb je even… Ik heb een mapje in mijn telefoon met een food-wensenlijst. Met stip op 1 staat Raan Jay Fai in Bangkok, een streetfoodrestaurant met een Michelinster. Daar wil ik zo graag een keer heen, maar ik hou ook enorm van een goede Indonesische rijsttafel. Sinds kort hebben wij naast Ome Ko in Muiden, echt topbiefstuk (altijd met roquefortsaus on the side) en Ted’s: love een goede poached eggs met zalm en een dubbele espresso.’

Zeg je Anouk, dan zeg je plannen. Wat staat er allemaal op stapel de komende tijd?

‘Vakantie in eigen land en in Spanje, een nieuw tv-programma, in september met mijn platform weer een nieuwe huttentocht in Oostenrijk, leren golfen en padellen, een event in het mooie Nidum in Grave (niet normaal knap) over human design en opstellingen in november. En ik loop met een idee rond voor december. Iets speciaals, maar daar moet ik nog even op broeden. En eigenlijk wil ik ook nog leren drummen, hahahaha. Welcome in Anouk-land!’

En ik ben wel heel benieuwd hoe deze zomer er voor je uit gaat zien?

‘Drie dagen varen met onze sloep van huis naar Friesland, een week in een huis in Friesland met vrienden en een berg kids om ons heen en de doggies mee. Dan in Spanje starten in Valencia en de meisjes reizen voor een paar dagen nog even door naar vriendinnen die iets zuidelijker zitten. Dan volgen twee trips voor werk en dan sluit ik de zomer af met een feest voor mijn vijftigste verjaardag. ‘Het is in ieder geval nooit saai’ is onze vaste uitspraak thuis…’

Is er nog iets dat je de mensen mee wil geven?

‘Enjoy the ride!’