Trakteren op een drankje of een hapje: waarom zou ik?

Gezellig samen uit eten gaan, of wat drinken, betekent in veel gevallen ook: elkaar een rondje geven. Voor de meeste mensen zo normaal, dat ze er niet eens over nadenken. Peggy denkt er wel over na. Maar haar antwoord zal je verbazen. Het is voor haar namelijk een bewuste keuze om géén rondjes te geven. Nooit. ‘Misschien klinkt het egoïstisch, maar ik zie het zo: als iedereen voor zichzelf betaalt, dán is het eerlijk.’

‘Ik schaam me er niet voor, maar ik weet ook dat het niet als geaccepteerd gedrag wordt gezien. Voor veel mensen ben ik niet sympathiek en zelfs gierig, maar ik noem het liever: ik ben iemand die verstandig omgaat met geld. Begrijp me niet verkeerd, ik houd van een gezellige avond uit net zo goed als iedereen, maar ik ben gewoon niet iemand die onnodige uitgaven doet, vooral als het gaat om betalen voor anderen. En voordat je je conclusies trekt: ik verwacht ook niet dat anderen voor mij betalen.

Nog een rondje
Telkens wanneer ik met vrienden of collega’s uitga, voel ik heus wel de ogen op me gericht als het moment komt om te betalen. “Wie pakt de volgende ronde?” Nou ik dus niet. Soms is er een ongemakkelijke stilte waarin iedereen zich afvraagt of ik mijn portemonnee nu wel tevoorschijn haal. Maar waarom zou ik dat doen? Ik werk hard voor mijn geld, en ik heb andere prioriteiten dan het betalen voor een rondje drankjes dat binnen een paar minuten is verdwenen. En al helemaal met die prijzen van tegenwoordig! Iedereen wil maar cocktails drinken en een Esma kost zo meer dan een tien euro. Ik vind dat gewoon veel te veel geld en dus hartstikke zonde.

Financiële stabiliteit
Misschien klinkt het egoïstisch, maar ik zie het zo: als iedereen voor zichzelf betaalt, dán is het eerlijk. Wil jij een dure Esma, ga je gang! Ik neem een frisje en vind het onzin dat ik dan jouw dure drankje moet betalen. Betaalt iedereen voor zichzelf, voelt niemand zich ongemakkelijk, en niemand profiteert van andermans generositeit. Ik wil gewoon geen deel uitmaken van die impliciete verwachting dat ik iemand moet trakteren en dat iemand mij zou moeten trakteren. Als ik kies om niet te trakteren, betekent dat niet dat ik niet om mijn vrienden geef. Integendeel, ik geef heel veel om mijn vrienden. Maar ik geef ook om mijn financiële stabiliteit, en dat is iets wat ik niet wil opofferen voor een paar cocktails.

Hoogoplopende kosten
Trakteren lijkt een kleine uitgave, maar als je het vaak genoeg doet, beginnen die kosten flink op te lopen. En eerlijk: dat geld kan ik veel beter gebruiken voor iets wat echt belangrijk is. Mijn afwasmachine loopt tegen z’n einde aan – een flinke kostenpost. Mensen die me gierig noemen, dat ben ik niet. Voor mij gaat het om bewust kiezen hoe ik mijn geld besteed. Ik ben ervan overtuigd dat als meer mensen mijn denkwijze zouden begrijpen, ze minder geneigd zouden zijn om zonder na te denken hun portemonnee te trekken bij elke gelegenheid.

Niets persoonlijks
Mijn familie en mijn vriend weten dat het niet persoonlijk is. Het is gewoon een keuze die ik maak, gebaseerd op wat voor mij het meest logisch is. En eerlijk gezegd, denk ik dat iedereen een beetje meer zou moeten nadenken voordat ze de volgende ronde bestellen. In onze vriendengroep was laatst gedoe om een Tikkie die betaalt moest worden na een avondje stappen. Ik schrok me rot van het bedrag. Gelukkig doe ik niet mee met die overdreven generositeit.’