Vergeet de Amalfikust, ga naar dit Italiaanse eilandje

Natuurlijk, Amalfi is fantastisch en ik kan echt met kwijl uit de mond dromen van dit hotel aan de Amalfikust, maar Amalfi is afgetopt met toeristen, de straatjes zijn nauw en je klimt je een zweepslag in de kuiten naar het strand. Vooral als je drie Apérolletjes naar binnen hebt geslurpt op je strandbedje en dan nog 240 treden naar boven moet klauteren, ben je echt niet gelukkig. Bovendien, en ik spreek uit ervaring: als je hotel met bijbehorend reepje strand net niet goed gepositioneerd is, glijdt de zon rond een uurtje of vier achter de bergen en lig je daar in de schaduw. Niks sunset, gewoon schaduw en vulkaanzand. Dus.

Wat ik echt een parel vind die al deze nadelen niet heeft is het eiland Ponza. Ponza is voor de Romeinen een beetje wat Corsica is voor de Fransen. Dit is waar ze graag vertoeven want het is, een beetje afhankelijk van welke ferryboot je neemt, slechts één à twee uurtjes met de boot en je bent er. Wij kregen Ponza getipt toen we een half jaar in Rome woonden en onze huisbaas zijn favoriete weekend-getaway met ons deelde. Mocht je trouwens Rome-adresjes willen: dit zijn mijn favorieten.

Ponza is niet autovrij, maar rustig is het wel. Het ligt tussen Rome en Napels in en is daarmee de perfecte tussenstop als je van de ene stad naar de andere zou willen pendelen. Mocht je deze zomer naar Napels gaan, sla dan zeker niet de beste pizzeria van de wereld over die daar is. Het is klein, maar niet te. Je kunt er geweldig een bootje huren en rond het eiland tuffen, snorkelen en er zijn verschillende stranden. In het haventje vind je de leukste restaurantjes met een prachtig uitzicht op de zee, de haven en het dorpje. En natuurlijk wordt er hier ’s avonds geflaneerd over de hobbelige straatjes waar de was boven je bolletje wappert en waar kinderen met woeste haren als souvenir van veel zon en zee door de straatjes rennen. Ik zou er geen twee weken blijven, maar een dag of vier Ponza per jaar zou eigenlijk gewoon op doktersrecept moeten.