Alle dingen die je denkt tijdens je rijles

Alhoewel ik niet voor veel dingen in het leven bang ben aangelegd, was een rijbewijs halen toch wel een to-do’tje dat ik maar al te graag ontweek. De reden hiervoor is simpel: ik vond autorijden gewoon dood- en doodeng. Als ik het woord ‘schakelen’ hoorde kreeg ik al rode vlekken in mijn nek, want wat betekende dit überhaupt? Hoezo kan je niet gewoon gas geven tot honderd? Waarom moeten we moeilijk doen door een koppeling in te trappen? Mij niet gezien, hoor.

Afijn, je bent niet voor eeuwig zestien met een scooter als enigste vervoersmiddel. Ook aan mijn Vespa kwam helaas een eind, waardoor ik ineens geen enkel excuus meer had om níet te gaan rijlessen. En zo’n rijles als beginner ging — net als bij vele anderen, gok ik — als volgt.

1. Moet ik harder? Huh? Maar ik rijd al… Oh, ik rijd 20 kilometer per uur. Gas erop.

2. Zit de koppeling nou links of rechts? Nee. Kut. Dat was de rem. En dat heb ik geweten ook.

3. Vrouwen staan erom bekend dat ze kunnen multitasken, maar ik daarentegen ben de uitzondering op de regel. Hoe kan je én sturen én schakelen én in je spiegels kijken én zorgen dat je jezelf (en anderen) niet verongelukt? HOE DAN?

4. Wel een beetje confronterend dat ik er NU pas achterkom hoe weinig verkeersregels ik daadwerkelijk ken. Het enige wat ik zeker weet is dat rechts voorrang heeft en dat je bij een geel stoplicht maar beter kunt stoppen. Voor de rest? God mag het weten.

5. Oké, een rotonde in zicht. Dit keer niet net als de vorige keer in z’n vier eroverheen gaan.

6. Hartstikke leuk en aardig dat mijn rij-instructeur wil weten wat ik dit weekend heb gedaan, maar ik heb even genoeg aan mezelf als ik op de snelweg moet invoegen.

7. Zet ik alwéér de ruitenwissers aan in plaats van richting aan te geven naar rechts. Ga ik het ooit leren?

8. En ik maar denken dat de snelweg het ergste gedeelte was. Zie maar eens in het centrum om drie uur ’s middags te rijden zonder minstens vijf fietsers over het hoofd te zien. Mij is het nog niet gelukt.

9. Hoezo is het zo lastig om gewoon op één geleidelijk tempo te rijden? Of ik rijd veel te zacht of ik rijd meteen 20 kilometer per uur te hard.

10. Anticiperen? Wat wordt hier in hemelsnaam mee bedoeld? Iemand?

11. Ligt het nou aan mij of vinden jullie het ook altijd zo heet in deze auto? Mijn handjes glijden van het stuur af, joh.

12. Een muziekje zou wel gezellig zijn nu. Ik durf het alleen niet te vragen nadat er zojuist voor de derde keer naar mijn stuur is gegrepen. De stilte is om te doden, zo pijnlijk.

13. Oh nee, een stoplicht. En ik ben de eerste auto die vooraan staat. Dubbel paniek. Gewoon héél rustig de koppeling op laten komen en dan gas erbij.

14. Surprise, surprise: stilgevallen. Adem in. Adem uit. Opnieuw proberen. En een beetje tempo graag.

15. Als je dacht dat het nog niet erger kon, beginnen de auto’s achter mij ook nog eens te toeteren. Hebben hun zelf geen rijlessen gehad vroeger? Jeeeez. Calm your tits.

16. Ooooh, hoe moet dit nou toch later? Ik krijg al paniek als ik een scootmobiel zie rijden.

17. Om ‘m af te sluiten gaan we nog even fileparkeren. Wat. Een. Feest.

18. Draaien, draaien, draaien. Ennnnnn… Nee. Alwéér niet ver genoeg ingedraaid waardoor die auto nu voor de derde keer half op de weg staat.

19. Gelukkig kan mijn rijinstructeur nog lachen, want ik al een tijdje niet meer.

20. Of we alvast een dubbele les inplannen voor volgende week? Uuuh… Ja, lijkt me een heel goed plan.