Trouwen in het zwart

Trouwen doe je al lang niet meer per se in een volumineuze rok met een sluier voor de ogen. Je kan alle kanten op, maar zwart lijkt een kleur die nog een tikje ongepast en ongebruikelijk is omdat er een associatie met rouw en dood is. Maar dat is onterecht, zo blijkt. Vroeger werd er volop in het zwart getrouwd.

In de 17e en 18e eeuw droegen bruiden in protestantse landen, zoals Nederland, vaak zwarte trouwjurken. Dit was een uiting van soberheid en bescheidenheid, in lijn met de calvinistische waarden. Zwarte kleding werd gezien als passend voor plechtige gelegenheden, inclusief een huwelijk.

Praktische overwegingen

Kleurige of witte trouwjurken waren vaak duur en minder praktisch, omdat die moeilijk schoon te houden waren. Zwart was een praktische keuze, omdat de jurk na de bruiloft ook als nette zondagse kleding gedragen kon worden.

Rouw en huwelijk gecombineerd

In sommige gevallen trouwden mensen in het zwart als het huwelijk samenviel met een periode van rouw. Dit was gebruikelijk in tijden waarin families dicht op elkaar leefden en overlijdens in de familie een constante realiteit waren.

Culturele invloeden

In landen zoals Spanje, waar het katholicisme een grote rol speelt, trouwden vrouwen soms in het zwart als symbool van toewijding en trouw. De zwarte jurk stond voor de ernst van de geloften en een leven van trouw, vergelijkbaar met een non die in het zwart wordt gekleed.

De opkomst van witte trouwjurken

Het dragen van wit als symbool van zuiverheid werd populair in de 19e eeuw, mede dankzij koningin Victoria van Engeland, die in 1840 in een witte jurk trouwde. Dit werd een trend in de westerse wereld en verdrong de traditie van het zwart.
Hoewel zwart vandaag de dag ongebruikelijk is als trouwkleur, zijn er nog steeds bruiden die bewust voor een zwarte jurk kiezen, vaak om persoonlijke of esthetische redenen. Je valt wel op en bijkomend voordeel; je gasten mogen voor een keer wel in het wit komen.