WIDM-napraat: dit is de grote verliezer

Geen zorgen, we hebben niet ineens een sprong gemaakt naar de finale. Maar wat misschien nog wel erger is dan de Mol net niet ontmaskeren, is toch wel de eerste afvaller zijn. De ‘Ron Boszhard-award’ die niemand wil, maar waar we toch echt niet onderuit komen. En weer hebben we gezien: te snel tunnels induiken, kan je duur komen te staan.

Een generatiekloof

Don’t shoot the messenger, maar als we de jongere garde kandidaten moeten geloven, lag het probleem in opdracht één toch echt bij de ‘boomers’. Panoramafoto’s maken en daarop woorden uitbeelden met je lichaam blijkt toch iets moeilijker dan gedacht. Toch Ray, Maaike, Bridget? Flink wat getreuzel en dan toch maar kiezen voor een makkelijker woord, het kost allemaal tijd en geld; en dat komt de Mol natuurlijk alleen maar goed uit. Echt veel moeite om de woorden te raden werd door dit clubje er ook niet gedaan. Verdacht, als je het mij vraagt. Maar eerlijk is eerlijk: ook de jonkies, en dan vooral Sam, moesten toch ook even letterlijk en figuurlijk hun draai vinden. Om de schamele opbrengst van drie goedgeraden foto’s nog een beetje goed te maken, kon er met een groepsfoto waarop de hoofdstad Phnom Penh werd gespeld nog een bonus worden verdiend. Maar Roos, na alle ansichtkaarten op de tuktuks heb je de naam van de stad toch al vaak genoeg kunnen lezen? Of kwam de verwarring over de spelling je wel goed uit? We schrijven het toch even op in ons mollenboekje. Nou ja, een opbrengst van 1100 euro, is voor WIDM-begrippen best een geslaagde opdracht. Maar wat bedoelde Rik nu precies met de woorden ‘Mol, succes met de kraak’?

WIDM meets Mission Impossible

Op die vraag kregen we enigszins antwoord bij opdracht 2. Heel even dacht ik dat we nu al bij de jaarlijkse lazeropdracht waren beland, maar die houden we toch nog even te goed. Onder leiding van Ray en Gabriel moeten de kandidaten een roof gaan plegen. Maar let op: zien ze met blacklight vingerafdrukken van de Mol op de voorwerpen? Dan moesten ze deze vooral laten liggen. Ondanks de verdere goede etherdiscipline (Ellie zal trots zijn), vergat Ray alleen even te melden dat je met die attributen min-geld mee zou nemen. Bijzondere actie, we schrijven ‘m op. 2 van de 3 kandidaten die een voorwerp meenamen, vonden dat checken op vingerafdrukken niet echt nodig. Dat kwam vooral, misschien wel bewust, Bridget duur te staan; al wist zij de schuld sluw in de schoenen van Ray te schuiven. De vier kandidaten die door bewakers werden gesnapt, mochten nog even door in een ware escaperoom. Waar vooral één iemand even helemaal losging. Sleutels verstoppen, rommelen met servetten en verwarring zaaien over jaartallen. Roos, Roos, Roos, wat ben je toch aan het doen? Alles wat te obvious is, zal welke geen Molactie zijn, toch? Of juist wel, in WIDM weet je het natuurlijk nooit. Met ook de eerste troeven in het spel, is de strijd echt begonnen, Sam en Sophie gaan nog net niet op de vuist voor een joker. Hebben ze die echt zo hard nodig? Ik heb nog steeds vooral meer vragen dan antwoorden, maar ik hoef gelukkig de test niet te maken. Dan is het toch echt tijd voor dat gevreesde eerste rode scherm en krijgt die fanatieke Teun als eerst een kamer in het afvallershotel. Ook de gelukskusjes op zijn ketting konden hem niet redden. Hij mocht van mij wel wat verder komen; maar ja, in aflevering één ‘maar’ spreiden op drie mensen, is ook wel een risico. We strepen in ieder geval vast een potentiële Mol af. Op naar volgende week.

Beeld: Joy Hansson