Deel III

Mijn vorige postje zorgde voor een partij Twitter-tumult. Omdat ik zei heel blij te zijn met Efracea, een pilletje dat je huid rustig maakt, kreeg ik venijn naar mijn, overigens uiterst rustige, hoofd geslingerd als: “Jammer dat je antibiotica promoot.” De anti-antibioticamaffia was wakker en ready to rumble.

Uiteindelijk wist Jetske Ultee, mijn huidarts, de rust op Twitter te herstellen en de strijd te winnen. Er waren zelfs een paar antibiotica-fascisten die hun excuses aanboden.

Efracea heeft een minimale dosis doxyciclyne, inderdaad de stof waar je resistent tegen zou kunnen worden. Maar het is zo minimaal dat de bacterieën niet gedood worden maar de huid alleen tot rust wordt gemaand, En als bacterieën niet gedood worden, kun je er ook niet resistent tegen worden. Mocht je er meer van lusten dan verwijs ik je graag door naar de volgende medische publicaties. (mediascape.com/viewarticle/45). Of naar het loket van Jetske natuurlijk. Want zij heeft alle kennis paraat.

Ik sloot de Twitter-kift af met de mededeling een glas wijn te drinken (en adviseerde al mijn tegenstanders dat ook) waarop Jetske antwoorde dat wijn ook goed is voor de huid. Zo zie je maar weer waar een klein cross mediaal conflict goed voor kan zijn.

Hoe dan ook, een mens moet niet teveel slikken. Dus die Efracea gaan we afbouwen. Mijn huid is rustig en er zijn genoeg andere manieren om ‘m rustig te houden. Waar Jetske op hamert is reiniging. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat best wel eens, zeg vier keer per week, oversloeg. Klein onderzoek ter redactie wijst uit dat van de zes aanwezigen, drie nooit (nooit hè) hun gezicht wassen voor het slapen gaan. Omdat ze er geen zin in hebben. En omdat ze knapper wakker worden. En dan hebben we het hier over mensen die beroepsmatig dus best behoorlijk veel met mode en beauty bezig zijn. Ik was er ook zo een. Sinds Jetske in mijn leven is, was ik elke dag braaf mijn gezicht. En haar exfoliant helpt mijn huid te zuiveren.

Afgelopen vrijdag kwam ik weer op ‘consult’. Mijn huid werd gefotografeerd. Jetske en laserdeskundige Annelijn stonden met de armen over elkaar om De Huid kritisch te bekijken. Werd ik toch een tikje nerveus van want hé, heus dat ik wel wat zon had gepakt in de zomer. Er steeg witte rook op in de Velthuiskliniek en de duimen gingen omhoog. Ik zag het zelf potdorie ook. Het was niet alleen veel rustiger, er zat ook een glans op mijn huid.

Om het allemaal af te maken gaf Annelijn me een peeling waarbij het bovenste laagje van de huid wordt verwijderd en wat ook weer celvernieuwing stimuleert. Daarna laserde ze een paar rode adertjes weg (er is nog steeds heus wat werk aan de winkel) en kreeg ik een gekoelde siliconenprothese op mijn neus om de zwelling te verminderen.

Volgende opdracht. Voorzichtig, maar dan ook heel voorzichtig smeren met vitamine A-zuur. En af en toe een mix maken van jojoba- met teatree olie en dat in de huid laten trekken. Dat doodt namelijk alles wat ellende veroorzaakt in je huid.

Over twee maanden zie ik Jetske weer in haar Rotterdamse headquarters omdat ze dan echt in de huid kan gaan kijken. Ik kijk er naar uit. En vanaf nu dus allemaal elke avond schrobben die handel.