Sex and the City 3?

It better be true, it better be good

Ondanks Homeland, Borgen, The Killing, Orange is the New Black en zelfs Girls is er toch nooit echt een serie gekomen die ons vrouwen in al onze complexe behoeften zo bevredigde als SATC.

Vriendinnen-wise. work-wise, men-wise en vooral fashion-wise. Na al die jaren refereren we nog steeds in zinnen aan Carrie, Miranda, Charlotte en Samantha. Wil ik uitleggen wat le Georges is in Parijs, zeg ik: “Je weet wel, het restaurant waar Carrie de ex van Alexandr Petrovsky ontmoette.” “Oh daaar.” Zegt je gesprekspartner dan.

Of we zeggen dat een jongen ‘so Aiden’ is waarmee je lief, stoer doch saai en een beetje burgerlijk bedoelt. Ik denk aan Miranda als ik met een vriendin probeer bij te praten terwijl er allemaal kinderen (waarvan de meeste van mijzelf) over ons heen rennen, hun speelgoed over alle banken uitstallen en vervolgens roepen naar de dierentuin te willen. “This ís the zoo.” hoor ik Miranda dan in mijn oor fluisteren en ik waan me aan haar tafel in haar huis in Brooklyn waar haar dementerende schoonmoeder mijn situatie weer in perspectief stelt.

Het moge duidelijk zijn. Ik houd, nog steeds, van ze en mis ze. Ik grijp alles aan wat me weer bij de SATC-sensatie brengt. Zo was ik intens gelukkig SJP te zien in een episode van Comedians and Cars Having Coffee en kleurt de dag als ik lees dat SJP bruidsmeisje is van haar assistent. Afijn.

De eerste film was een geweldige reünie met ‘mijn’ vriendinnen die meegegroeid waren in een volwassen leven waar thema’s trouwen, trouw zijn, vruchtbaarheid toch even net iets belangrijker waren dan die Manolo’s.

De tweede film vond ik zo slecht, zo intens mislukt, dat het me niet gelukt is om hem uit te kijken. En ik heb het geprobeerd. Keer op keer op keer. Niet doorheen te komen.

Nu zag deze SATC-behoeftige op Twitter ineens een conversatie voorbij komen tussen Sarah Jessica Parker en Kristin Davis. “Miss you”, zegt de een. “Miss you too”, de ander. “Of ze Het Nieuws al had gehoord?” “Ja maar het is zo fantastisch dat ik nog niet durf te juichen.” Ik bedoel dames, als dit een chat op Twitter is (waarvan jullie weten dat er miljoenen mensen meelezen) dan moeten jullie je bewust zijn van de verwachtingen die dit schept.

Nu móet er een derde film komen. Anders is het intens gemeen.

 It better be true and it better be good.

(image via facebook.com/Sexandthecity)