Het drama van de Rio-billen

Wie braaf alles meeleest op Amayzine.com weet dat ik anderhalve maand geleden een ticket heb geboekt naar Rio de Janeiro om daar oud & nieuw te vieren. Er zijn weinig dingen die me meer deprimeren dan Kerst en oud & nieuw maar ik heb zo’n vermoeden dat die dagen alles mee gaan vallen wanneer je ze viert in de Braziliaanse zon. Dus na het boeken kwam het zoeken en na het zoeken kwam het squatten. Que? Jazeker, want met die Hollandse billen van mij kan ik natuurlijk écht niet aankomen dus het idee was om voor vertrek kogelronde Rio-billen te kweken.

Samen met Jet heb ik twee keer per week in de ochtend boksles dus onze trainer kreeg al direct de opdracht om mij tot huilend aan toe te laten squatten en te lungen en te weet ik wat allemaal. Tussen het moment van boeken en moment van vertrek zaten bijna drie maanden, dus dat moest helemaal goed komen. Vol enthousiasme installeerde ik allerlei home workout apps op m’n iPhone, ik was voornemens om mijn dieet drastisch om te gooien dus kortom, alles stond in het teken van een Braziliaans strandlichaam.

Vol enthousiasme installeerde ik allerlei home workout apps op m’n iPhone, ik was voornemens om mijn dieet drastisch om te gooien dus kortom, alles stond in het teken van een Braziliaans strandlichaam.

De eerste tekenen van zwakte kwamen echter al vrij snel aan bod. Een feestje op woensdag betekende dat ik de training van donderdag cancelde, een persreis een verjaardag nog een feestje – er waren veel dingen die er tussen kwamen. Maar, ik bleef vol goede moed en streepte elke ochtend een kruisje door m’n agenda want elke nacht slaap was een nacht dichterbij Rio én bij mijn bijbehorende billen.

Maar de laatste weken zat onze trainer niet lekker in zijn vel, wij waren een paar keer ziek, er kwamen weer dingen tussen en alles resulteerde in mijn doodsvonnis dat vanmorgen kwam: onze trainer houdt ermee op. Iets met gezondheid en tijd en al met al, ik heb geen trainer meer. Geen! Trainer! En dus, geen billen. Jongens, dit gaat he-le-maal mis.

Iets met gezondheid en tijd en al met al, ik heb geen trainer meer. Geen! Trainer!
En dus, geen billen.
Jongens, dit gaat he-le-maal mis.

Want echt niet dat ik de discipline heb om zelf elke ochtend om 07:00 een uur naast m’n bed te staan squatten. En echt niet dat ik de discipline heb om na werk een uurtje lekker te zweten in de sportschool als ik ook in mijn warme huis op de bank langs domme televisie kan zappen. Kortom, ik moet een trainer en overweeg een soort The Muscle of Holland op te zetten om zo mijn ideale trainer te vinden. Iemand die niet naar mijn gemiep luistert en me gewoon dwingt al die pushups en burpees te doen. Iemand die het perfecte recept weet voor Rio-billen-in-drie-weken en die mij strak gesport en wel in het Braziliaanse strand kan laten flaneren. Mijn dank is, net als mijn billen straks, groot.

Kortom, ik moet een trainer en overweeg een soort The Muscle of Holland op te zetten om zo mijn ideale trainer te vinden. Iemand die niet naar mijn gemiep luistert en me gewoon dwingt al die pushups en burpees te doen.