Mijn vader en ik zijn early adopters. Als er iets nieuws is, willen we het meteen proberen. Daarom sprong ik vrijdagavond na het werk meteen op mijn fiets naar de Herengracht. Ok, ik moet toegeven dat ik thuis mijn All stars even had verruild voor een paar Leopard loafers, want ik ging niet zo maar ergens heen. Het was de eerste dag dat Hotel Waldorf Astoria Amsterdam open was.
Eigenlijk ken ik de naam van het Waldorf hotel alleen maar uit de serie Gossip Girls. Blair Waldorf die daar woonde of een kamer had, cocktails dronk, ik weet het eigenlijk niet eens meer precies. Ik weet in ieder geval dat het een verdomd sjiek en sexy hotel in New York is.
Nu hebben we er dus ook een in Amsterdam. Ik wilde zo snel mogelijk weten hoe het eruit ziet, ik wilde ruiken hoe het er ruikt, zien wat de bediening aanheeft, en zou ik er –op de eerste dag- al wat kunnen eten en drinken?
We besloten om er een kopje thee te gaan drinken. Nou, ik kan je zeggen, om half 1 ’s nachts verlieten wij wiebelend het pand. Het was er weliswaar de hele avond muisstil, niks geen knalfeest voor de opening, maar we hadden er een super spannende avond.
Bij de eerste stap over de drempel was ik al meteen in het buitenland. Halleluja, wat een schitterende, hoge, marmeren hal. We werden vriendelijk verwelkomd door een, in een strak gesneden double breasted pak. Een jonge jongen die meteen een kleine geschiedenisles over het pand gaf. Over de ornamenten in het plafond en de reuze trap die nog in oude staat was. Ik was even bang dat ik in een uur lang durende rondleiding was beland, maar gelukkig, na een paar minuten mochten we zelf op onderzoek uit. Alleraardigst personeel zei ons op elke hoek gedag, en wij feliciteerden hen met de opening van dit geweldige bedrijf. De receptiedames droegen prachtige wikkeljurkjes met een opdruk van de kaart van Amsterdam. Iedereen die in het Waldorf werkt, van kamermeisje tot barkeeper gaat gekleed in een ontwerp van de beroemde ontwerper Jan Taminiau.
We begonnen met een whisky sour in de Vault bar. Een cocktail bar die over een paar weken denk ik bomvol zit. Op hun eerste dag waren ze zuinig met het toelaten van de gasten. ‘We willen rustig aan beginnen, het is echt onze eerste dag. Vannacht hebben we nog met z’n allen deze bar ingericht, moet je nagaan.’ vertelde de bartender.
Hij had druppeltjes zweet op zijn voorhoofd, net zoals al het andere personeel. Eerste fucking dag hey, vind je het gek? Het was ook stom dat ik vroeg of onze rekening naar de lounge boven verhuisd kon worden, omdat we daar graag nog een klein hapje wilde eten. Dat hadden ze nog nooit eerder gedaan, dus we rekenden meteen af.
Boven in de lounge ploften we in een donkerblauwe, heerlijk zachte stoel. Er was wel een uitgebreide wijnkaart, maar vanavond waren nog maar twee soorten in huis. Iets met leveranciers, eerst dag en iedereen wil wijn. ‘Excuses dat de wijn zo laat komt, we weten nog niet waar alles precies ligt namelijk.’ Dat klinkt natuurlijk heel raar in een vijf sterrenhotel, maar niemand kon iets fout doen bij ons, echt waar. We hadden lol, keken ons ogen uit naar andere gasten die binnen kwamen, naar de spiksplinternieuwe meubels, de verse bloemen, de blauwe muren en met veel begrip naar het toch best gespannen personeel. We kregen bijvoorbeeld een kaasplankje, maar de jongeman vertelde ons niet welke kazen er op het bord lagen. Ik gaf hem groot gelijk, want ik vond dat vroeger ook doodeng, maar eigenlijk hoort je dat natuurlijk wel te doen.
Om de avond helemaal feestelijk af te sluiten hebben we een toetje, pardon dessert, gegeten in het restaurant. Ik had iets met heel veel aardbeien en mijn vader asperges. Asperges ja, maar dan in een zoete vorm. Heel eigenaardig, maar vreselijk lekker.
Pas om half 1 liepen we dus de deur uit, de gracht weer op. We hadden de bar, de lounge en het restaurant gezien. Wauw, wat een heerlijk hotel en ook echt iets om als Amsterdammer trots op te zijn.
