Oh god, ben ik een snob?

 Sinds ik twee jaar geleden in mijn eentje op reis ging, twee maanden op slaapzalen in hostels sliep en twee weken in de blubber in Mongolië kampeerde vind ik altijd dat ik prima kan verdedigen dat ik geen snob of verwend prinsesje ben. Tuurlijk maak je me dolblij met een luxe hotelbed of koud glas champagne maar ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat de gezelligheid van een hostel of biertje in de kroeg me minstens zo gelukkig maken. Totdat ik afgelopen weekend allemaal wapenfeiten ontdekte waardoor ik opeens met een schok tot stilstand werd gebracht en me afvroeg, “oh jezus, ben ik dan toch een snob?”

Zaterdag was ik met vriendinnen van vroeger eten in Haarlem. Na het diner ging ik samen met een van hen met de bus en trein terug naar Amsterdam en al na 5 minuten wachten op de bus had ik het gehad en wilde ik een taxi bellen. Stonden we daar een beetje om 00:30 in de kou te blauwbekken, hou ik dus helemaal niet van. Ik ga zelden met het openbaar vervoer want ben zo’n irritant type dat Amsterdam alleen via Schiphol verlaat maar áls ik dan de stad uit moet gaat het ook altijd mis. En niet alleen in Amsterdam, ook in New York en London.

Ik ga zelden met het openbaar vervoer want ben zo’n irritant type dat Amsterdam alleen via Schiphol verlaat.

 Vooral in London trouwens, en vooral als ik samen ben met Jet. Tijdens onze Fashion Week-tripjes hadden we heel braaf de route uitgeplozen met metro en bussen maar steevast misten we de bus, pakten de metro de verkeerde kant op, en zochten uiteindelijk dus redding bij een afschuwelijk dure taxi. Vorige week waren we in Antwerpen waar we weer eens de verkeerde kant opliepen toen we naar het station moesten voor onze trein terug en al na 20 meter zei ik vragend “tax?” en zei Jet “ja in godsnaam!” Die konden we vervolgens niet vinden dus uiteindelijk moesten we het alsnog lopend doen maar toch, de intentie was er.

Vandaag begint bij mij een verbouwing en dat betekent dat ik het afgelopen weekend mijn hele huis heb moeten inpakken, en vooral mijn kleding en schoenen. Zaterdagochtend ging ik naar de Gamma voor verhuisdozen maar eenmaal thuis bleken dat er veel te weinig zijn (of ik heb te veel spullen maar dat doet er nu niet toe). Uiteindelijk besloot ik dat de vrij grote verzameling schoenendozen óók prima dienst kunnen doen als verhuisdozen voor kleine spulletjes. Dus nu heb ik dozen van Giuseppe Zanotti, Céline, Isabel Marant, Rupert Sanderson en L.K. Bennett vol zitten met allerlei zooi en ach dat werkt best prima. Maar, op de Schaal Van Snob vond ik het eigenlijk wel een tikkie hoog uitslaan.

Het hoogtepunt kwam vanmorgen. Aangezien mijn huis zeker twee weken onbewoonbaar is moet Poes Disco even uit logeren. Om logistieke redenen die te ingewikkeld zijn om nu uit te leggen gaat zij even bij Jet zitten en ik ergens anders dus haar reismandje staat al dagen klaar en vanmorgen ging de overstap gebeuren. Dat reismandje is voorzien van haar lievelingskleedje, de dustbag die ik ooit bij mijn Chloé Paraty kreeg (de Schaal Van Snob begint nu heftig te trillen). Ooit een poes, kattenbak, zakken vol eten en speelgoedjes op de fiets vervoerd? Precies, dat gaat niet. En dus bestelde ik een Uber, laadde die vol met al mijn kattenspul en ging samen met Disco naar het huis van Jet (de Schaal Van Snob is nu paars aangelopen).

Dus, je poes die graag vertoeft op Chloé-dustbags vervoeren met een Uber nadat je je huis hebt ingepakt met schoenendozen. Ik geloof dat het niet meer te ontkennen is, hoi ik ben Liesbeth en ik ben verdomme toch een beetje een snob.