Yes, weer een vers weekdagboek van onze Carolien. Want jullie weten: ze zit nooit stil.
Inmiddels zijn we alweer zo druk bezig met de opnames van de Zwarte Tulp dat ik Sneekweek bijna vergeten was! Maar toen we gisteren de fotoshoot voor de poster hadden, voelde het meteen weer als een hechte groep. Kimberley had een fles bubbels meegenomen, dus de sfeer zat er al meteen lekker in. Eigenlijk moeten we volgend jaar zelf naar de Sneekweek met dit clubje! Ik ben zo benieuwd hoe de film is geworden: vanaf 18 januari is ‘ie te zien in de bioscoop en over twee weken komt de trailer al uit. Maar binnenkort hebben we met de hele cast een viewing van het eindresultaat. Ik hoop dat ik mijn ogen open durf te houden de hele tijd… Terwijl ik al weet hoe het afloopt!
In mijn telefoon houd ik een lijstje bij van alle restaurants in Amsterdam die ik nog wil bezoeken en dat lijstje is inmiddels behoorlijk lang. Maar afgelopen week konden we er gelukkig eentje afstrepen: Jackson Dubois op het Spui. Overdag beter bekend als het Esprit Café, waar ik vroeger met mijn moeder een broodje ging eten als we een dagje Amsterdam deden, maar vanaf 18 uur wordt deze toko omgetoverd tot een hippe bar met een menukaart vol “streetfood”. Van kleine burgers tot falafel en Indische hapjes en dat allemaal onder de 7 euro. Jon en ik delen altijd graag onze gerechten, zodat we meer smaakjes kunnen proeven. Dus nu konden we ongeveer de hele kaart samen proeven, wat een feest! Mijn favoriet is het ultieme Amerikaanse dessert, inclusief suikerspin, donut en mini-Magnum.
Elk jaar vier ik samen met mijn peetvader zijn verjaardag met een uitgebreide high tea in Amsterdam. Onze vaste plek was inmiddels het Amstel Hotel, dat bekend staat om zijn sandwiches geserveerd in een uitgehold brood en de onovertroffen scones. Maar ik kan zeggen dat we een nieuwe favoriete plek hebben ontdekt. Het Waldorf Hotel serveert een fantastisch plateau aan hapjes, waaraan je proeft dat ze met liefde en zorg bereid zijn. De gerechtjes zijn ook van een iets hoger culinair niveau, zoals de focaccia met gerookte zalm en de limoencrème of de scones met gember. De live pianiste maakte de setting compleet. Een groot nadeel: je kan geen hapje laten liggen, dus ik moest de rest van de dag op de bank liggen om bij te komen…
Nu het buiten weer kouder begint te worden, merk ik dat mijn huid schreeuwt om wat extra aandacht. Meestal eindig ik de winter met ruwe plekken in mijn gezicht en op mijn armen, maar dit jaar ga ik dit eens proberen te voorkomen! Zo heb ik voor mijn huid al een lekkere olie gekocht, dus mijn gezicht kon niet achterblijven. Sinds een week smeer ik twee keer per dag dit lekker goedje van La Mer op mijn gezicht en so far so good! Zeker na een lange draaidag als die make-up lekker is ingetrokken zorg ik ervoor dat deze olie dik wordt opgesmeerd. Ben benieuwd of ik de hele winter doorkom met dit flesje, dan heb ik eindelijk mijn wondermiddel ontdekt!
Marly en ik reizen altijd één keer per jaar naar Frankrijk af om tijdens de sale giga in te slaan bij Sandro. Letterlijk al hun designs zijn prachtig, maar het meest bekend staan ze om hun perfect shaped dresses. Toen ik in mijn mailbox de invite voor hun store opening in Amsterdam vond, maakte ik een klein vreugdedansje. Marly en ik blokten deze avond direct in de agenda, zodat we als eersten de nieuwe collectie konden bewonderen. Deze outfits zijn inmiddels gescoord, maar ik kan absoluut niet beloven dat het hierbij zal blijven… O lieve kerstman, shopt u ook weleens in de PC Hooftstraat?! Ik stuur wel even een adresje op…
