SHOPPEN IN NEW YORK
Ik neem je nog even mee terug naar New York.
Natúúrlijk loop ik het warenhuis Bergdorf Goodman niet voorbij zonder er even binnen gekeken te hebben, maar toch verheug ik me nog meer op de Whole Foods op Dean & Deluca. Je kent me zo langzamerhand wel. Whole Foods was trouwens wel zo ontiegelijk hysterisch dat ik het meerdere malen heb geprobeerd om mijn mandje vol te laden met lekkers voor thuis, maar elke keer rende ik weer gillend weg met maar een paar greenbars én een zakje groentenchips.
Dean & Deluca daar in tegen, god hoe zal ik het noemen? Cartier onder de juweliers? Zoiets? Je moet in ieder geval een dikke portemonnee meenemen, maar aangezien ik het liefst mijn geld uit geef aan eten heb ik het er dus voor over. Ik kocht de áller duurste kokosyoghurt ever. Ik denk dat het bakje na drie happen leeg was (zo klein dus, maar zo lekker) en ik betaalde er ruim 10 dollar voor. Datzelfde gelde voor een flesje versgeperste groentensap. Ik heb de prijs maar verdrongen.
Backstage Food
May-Britt mocht een paar keer backstage met Maartje Verhoef. Onze 16 jarige Nederlandse trots die ongeveer elke grote show tijdens Fashion Week loopt. Het verschilt per designer hoe groot de lunchtafel is waar de modellen van kunnen snoepen, maar bij Michael Kors was het één grote gezonde supermarkt.
Zucht, daar had ik bij willen zijn… Wat nu helemaal hippe shit is bij de modellen in een schrijfje appel met een goede laag pindakaas en daarover heen cruesli. Eigenaardig, maar best lekker lijkt me. Ook stonden er rijen ginger shotjes van Juice Press. Dé juicbar van New York.
Tijd voor lunch
Het liefst huur ik voor een half jaar een appartement in New York om elke dag een nieuwe lunchtent te testen. Er is té veel leuks om maar in één week uit te proberen. Tips voor nu zijn: Café Gitane, je kunt er niet reserveren, dus kom een beetje vroeg. Mercer Kitchen: zit in de één van de leukste straten van New York en hier is het vooral gezellig om kleine hapjes te delen. Butcher’s Daughter: daar heb ik een waanzinnige Kale Salad gegeten en Restaurant Morandi voor de heerlijke burrata.
Mooiste gym van de Wereld
Naast Soul Cycle en een rondje jog in onze buurt Chelsea, moest en zou ik natuurlijk ook even naar Central Park gaam. Ik nam op de laatste dag, heel sjiek, samen met May en cameraman Sacha een taxi om mijn run ook op camera te zetten. Uitgerekend bijna de koudste dag van de week. Serieus, het was bijna niet te doen. Op film lijkt het misschien alsof ik een paar kilometer ren, maar in real life was dit er niet meer dan één. May-Britt rende heel lief achter mij aan met mijn winterjas die ik zo nu en dan weer even aantrok om op te warmen, maar och wat lag Central Park er mooi bij. De eekhoorntjes rende door de krakende verse sneeuw en ik jogde daar achteraan als een zeer gelukkig mens. Een paar meter maar, maar toch…
Welkom thuis diner
Aangekomen in Nederland deed ik een klein middagdutje om die avond te eten bij Wilde Zwijnen. Ik geloof dat ik durf te zeggen dat het één van de beste restaurants van de stad is. Ongelofelijk aardige en snelle bediening, heerlijke wijnen en het maakt niets uit welk gerecht je van de kaart neemt, want alles is lekker, maar de Rib eye en de rogvleugel kan ik je erg aanraden.
Dit moest een zondag zijn
Om 1 uur in de middag sprak ik met mijn vriendinnen plus aanhang af bij Bar Spek. Ik begon met een chiapudding met kokosmelk en een paar uur later bestelde me een fles witte wijn, gegrilde groene pepertjes en vers gebakken brood met doperwten hummus. Dat zijn echt de fijnste zondagen.
