DE FASES VAN PANIEK

VLAK VOOR TENTAMENWEEK

Na ongeveer 33 jaar gestudeerd te hebben ben ik een volleerd tentamenmaker. Of nou ja, ik bedoel dat ik een hoop tentamens gemaakt heb. De manier waarop ik die tentamens maakte vergt nog wel enige verbetering, maar daar is het nu te laat voor. Ik was namelijk een paniekstudent. Het hele semester ging ik fluitend door het leven om twee weken voor D-Day totáál in de rats te schieten want hallo hoe moet ik OOIT voor zes verschillende vakken acht weken stof in m’n kop rammen? Jaar in jaar uit ging dat zo, en niet alleen bij mij.

Het begint ermee dat je er volledig van overtuigd bent dat dit helemaal goed gaat komen. “Oké, ik heb aantekeningen van de colleges, ik kan samenvattingen lenen van mijn klasgenoot en heb de powerpoints. Ik doe één dag voor alle colleges, dan de samenvattingen en ik overhoor mezelf met de powerpoints. Kat in het bakkie!”

Dan blijkt dat de colleges fucking moeilijk waren en de samenvattingen alleen al duizend pagina’s zijn. “Oké, adem in adem uit, dit kan nog steeds goed komen. Gewoon wat minder slapen en laat ik dat feestje komend weekend maar even skippen.”

“Oké, adem in adem uit, dit kan nog steeds goed komen. Gewoon wat minder slapen en laat ik dat feestje komend weekend maar even skippen”

Vervolgens kom je erachter dat je bepaalde delen van de stof gewoon écht niet begrijpt, hoe vaak je het ook leest. “Is het heel verdacht als ik een week voor het tentamen de docent mail met dat ik een bepaald ding uit college 2 toch niet helemaal begrijp? Of val ik dan hopeloos door de mand?”

Inmiddels is de week van het tentamen aangebroken en weet je van gekkigheid niet meer waar je het moet zoeken. Je leeft in de bieb, je consumeert alleen nog maar Red Bull en hebt acute RSI en staar van het schrijven en lezen. De paniek slaat toe. “DIT GAAT NOOIT MEER LUKKEN.”

Bij mij kwam dan altijd het moment waarop ik strategisch ging nadenken. “Oké, dit tentamen is niet te doen. Als ik deze nou skip en gewoon voor de herkansing leer, dan heb ik nu alle tijd en rust om me te concentreren op dat andere tentamen en hoef ik die in ieder geval niet te herkansen. Ja dat is een goed idee. Oké, het komt goed.”

“RED BULL RED BULL RED BULL RED BULL RED BULL RED BULL”

De dag voor het tentamen laveerde ik tussen totale paniek en complete rust. Letterlijk de ene alinea dacht ik: “ik heb alle tijd” om vervolgens weer rode vlekken te krijgen want “hóe ga ik dit ooit bolwerken?” Als het tentamen na 13:00 uur was koos ik ervoor om tot 04:00 uur door te leren, uit te slapen, en alleen nog m’n samenvattingen te bekijken voordat ik ten strijde moest. Als het tentamen om 09:00 uur was moest ik noodgedwongen op tijd naar bed, al is het zeker wel eens voorgekomen dat ik letterlijk zonder slaap in één keer door ging.

Dan, tentamentijd. De eerste vraag weet je, de tweede ook, de derde bewaar je voor later en je algehele gevoel is: “als ik nou net nog één dagje langer had kunnen leren, had ik een 9 kunnen halen.” Maar vooral niet denken dat je die realisatie meeneemt, de volgende tentamenronde maak je exact dezelfde fouten. Keer op keer op keer.

Studeren, niemand zei dat het leuk ging worden.