DE ROUW-GESTAPO
Zullen we hiermee ophouden?
Ik neem je even mee naar de zomer van 2014. Met mijn gezin was ik diep in de laars van Italië ondergedoken voor een zomervakantie. Het was daar, aan dat rimpelloze zwembad waarnaast ik met mijn dochter de dagelijkse buikspiersessie deed (die als enige reden had om daarna nog meer pasta te kunnen eten) dat er een appje binnenplopte van Daan, onze sales-goeroe die altijd bovenop het nieuws zit. Er was een Nederlands vliegtuig neergehaald.
Vanaf dat moment had de vakantie een rouwrand. We hielden contact met Nederland, ik overlegde met Jet en Josselin hoe we Amayzine zo konden kleuren dat we op onze manier stilstonden bij dit verdriet en elke kapel die ik zag, ging ik binnen om een kaars te branden. Zelf vind ik het lastig om op social media te blijven delen hoe erg iets is als je er niet direct bij betrokken bent. Ik kende niemand in het vliegtuig, als ik er teveel mee zou koketteren, voelt dat gewoon niet zo netjes.
Na een week of wat maakte ik de onmetelijk grote fout door op Facebook te zetten dat ik altijd de pech heb dat als ik in het buitenland ben, het daar regent en dat het dan in Nederland beeldschoon is. Ik maakte er geloof ik ook nog een grapje bij dat ik in te huren ben voor feesten en partijen. Wil je zeker zijn van mooi weer op je grote dag, moet je mij naar het buitenland sturen.
Kreeg ik meteen een reactie van een belerende oud-collega. “Nou, zo mooi is het anders niet in Nederland, hoor.”
Hetzelfde gebeurde dit weekend weer. Het bizarre toeval wil dat ik afgelopen vrijdag naar Parijs ging. Voor de inspiratie en de gezelligheid deden mijn bladenmama Harriet Calo en ik een allez-et-retour per Thalys. Juist om die reden had ik onze zakelijke nieuwsbrief een dag van tevoren al klaargezet. Met als een van de onderwerpen een verslag van een bezoek dat Jet aan Parijs bracht.
Omdat ikzelf nogal geschokt was van de hele gebeurtenis en dacht aan al mijn in Parijs wonende oud-collega’s van Marie Claire en ik er ongetwijfeld zelf nota bene zomaar onderdeel van had kunnen zijn, is die hele nieuwsbrief me totaal ontschoten. Bovendien stond er ook niet iets in als waarom je nu ontzettend naar Parijs moet, maar was het alleen een link naar een artikel dat Jet eerder die week had geplaatst. Niets opruiends en ik denk dat iedereen wel begrijpt dat hier geen enkele kwade intentie achter zat. Maar ja hoor, ook hier weer. De rouw-Gestapo kwam in actie.
Laten we alsjeblieft niet naar elkaar gaan wijzen. Als mensen hun Facebook-profiel niet hebben veranderd in de Franse vlag wil dat niet zeggen dat het ze allemaal niets uitmaakt. En laten we elkaar een klein missertje vergeven. En laten we het elkaar niet verbieden als we ook weer lachen. Als we dat laten gebeuren, hebben ze ons echt waar ze willen.
