De sale-strategie

In 5 stappen

Vandaag ben je safe want alle winkels zijn dicht. Waarom weet bijna niemand meer (voor een kleine bijspijkercursus in de christelijke feestdagen klik je hier), maar de winkels zijn dicht. Hebben we alle tijd om ons samen even voor te bereiden op hoe we straks onze slag slaan in de sale.

Doe voorwerk

Ga vast naar je lievelingswinkel. Bekijk, pas en betast dat wat je mooi vindt. Zo bescherm je jezelf tegen impulsaankopen als je straks blind van koopziekte en misleid door de kortingen tekeer gaat.

Maak foto’s

Zo kun je al je verschillende ‘objets de désir’ naast elkaar leggen en kijken of je met die items goede combinaties kunt maken. Zo zie je of je er echt iets aan gaat hebben en of het aanvulling biedt op wat er al in je kast hangt. Gevaar van de uitverkoop (en van shoppen in het algemeen eigenlijk) is dat je vaak een zevende versie van dat kleine zwarte jurkje of die ripped boyfriend koopt. Ook handig van een kiekje is dat je eventueel iemand anders langs de winkel kunt sturen zodra het bordje ‘sale’ in de etalage hangt.

Pas het vast

Ik ben in de sale vaak zo hebberig dat ik eigenlijk helemaal niet kritisch kijk of het me echt goed staat. Pas het dus van tevoren, als je nog niet gegrepen bent door het sale-virus. Bovendien is het personeel dan nog veel aardiger en behulpzamer.

Vraag je dit af

Bedenk jezelf altijd of je dit kledingstuk ook zou kopen als je er de volle mep voor zou moeten betalen. Anders hangt het straks alsnog ongebruikt in je kast.

Test het personeel

Als je zo een of twee weken voor de sale gaat winkelen, weet je meteen hoe eerlijk het personeel tegen je is. Bij de leuke winkels fluistert het personeel je meestal in dat de sale over twee weken begint en je dan beter terug kunt komen. Maar ik heb ook wel eens anders meegemaakt. Ik kocht op 30 december twee complete paardrijoutfits voor mijn dochters. Caps, laarzen, broeken, handschoenen, de hele rambam. Omdat mijn meisjes zo dolgelukkig waren met hun nieuwe tenue wilden ze hun rijlaarzen aanhouden. Daardoor vergaten we hun eigen schoenen. Oké, ik werd wel netjes gebeld door de winkel. Maar nu komt het. De volgende ochtend (dat is dus een halve dag later) stond ik vlak voordat de winkel openging voor hun deur. Er stond een rij voor die winkel waardoor je dacht dat er VIP-kaartjes voor het concert van Beyoncé werden voorverkocht.

“Wat doen al die mensen hier?” vroeg ik aan een rijgenote. “Die slaan zo hun slag. Elk tweede item krijg je voor 1 euro.” Goed. Je begrijpt. In die winkel ben ik dus nooit meer teruggeweest. Dom, dom, dom en ook nog eens ontzettend onaardig.