FINAL DIARY NEW YORK ’15

De laatste dagen New York zitten erop, en ik schrijf dit op JFK waar we traditiegetrouw een glas wit drinken voordat we gaan boarden. Het is bizar hoe snel twee (twee!) weken New York voorbij kunnen gaan. Sterker nog: het lijkt nu alweer alsof het nooit is gebeurd. Nou ja dat is overdreven, maar je snapt wat ik bedoel. Hoe dan ook, laat me je vertellen wat we hebben meegemaakt.

Maandag begonnen we met de show van Tommy Hilfiger, die zoals altijd een enorm feest en groots spektakel was. In de loods waar Alexander Wang vorig seizoen zijn collectie toonde was het nu de buurt aan Tommy, die een blik topmodellen open had getrokken en zich verder enorm door de zomer liet inspireren. Of eigenlijk door Jamaica, compleet met vrolijke muziek en trommelbandje én meertje in het midden. Ja, een echt meer, van echt water, waar na de finale de modellen vrolijk doorheen stampten en dansten waardoor alle aanwezigen wiebelig van opwinding de zaal weer verlieten.

Daarna vertrok ik naar de Hermès Parfumerie Experience (waar je hier alles over kunt lezen), ging Jet op weg naar een interview met model Anne-Marie van Dijk en dook May samen met Fiona Hering backstage. Nadat ze uitgebreid hadden rondgeflooid en geklooid moesten ze weer terug de stad in, maar het was uiteraard schier onmogelijk een taxi te vinden. Dus na 17 blokken in hakken dwalen naar een tax, besloten ze de voorbij komende hop-on-hop-of-bus te pakken want hé, een bus is een bus is een bus is vervoer, dus waarom niet? Dus daar gingen ze, op naar The High Line Hotel, het hotel van Fiona en waar we heel veel hebben gezeten de afgelopen dagen met laptop en witte wijn.

Toen we eenmaal allemaal weer bij elkaar waren zijn we à trois naar Brooklyn gegaan om backstage te gluren bij Rag & Bone, op uitnodiging van M.A.C Cosmetics. Daarna was het voor May en Jet tijd om te gaan eten in het überhippe Wythe Hotel en reed ik verder door in Brooklyn op weg naar een heerlijk restaurant waar ik at met vriendin Noor, beter bekend als de Queen of Jetlags. Aan het eind van onze beider diners pikken de gezusters Mobach en Nieuwkerk mij op en rijden we samen terug naar ons hotel voor een diepe, diepe slaap. En een ibuprofen voor mij, want ik kon niet meer lópen van de spierpijn die kwam na de training met Ricky Aston.

Dinsdag was een belangrijke, zéér belangrijke dag. Want dinsdag was de dag dat ik Blue, de puppy van onze Bo mocht ontmoeten. U bent bekend met mijn liefde voor poezen maar vergis je niet, ik ben nogal op élk dier en vooral in babyformaat. Met Bo spraken we af in haar buurtje, Flat Iron, op een hondvriendelijk terras zodat Blue gezellig mee kon. Blue is een 13 weken oude labradoodle en zo zó intens vrolijk lief en kwispelend dat je er direct en meteen eindeloos verliefd op moet worden. May haakte later aan en met z’n drietjes bespraken we dingen als world domination en ach, je kent het wel.

Daarna gaan we weer naar, je raadt het al, The High Line Hotel voor een tik en een wijn, samen met Fiona Hering die wél echt in dat hotel slaapt. May had een goed idee, die wilde namelijk in een soort monster speedboat over de Hudson scheuren. Een mega toeristische attractie die zó ontzettend leuk bleek te zijn dat ik het jullie echt van harte kan aanraden. Het heet “The Beast”, google maar eens. Je gaat met snoeiharde muziek en een rotvaart over het water, naar het Vrijheidsbeeld, met flink veel spetters en spatters en mán wat hebben we veel pret gehad. De dag sloten we af met een diner in het super knusse restaurant The Waverly Inn, waar Bo ook nog even aanschoof voor een glas wit.

Woensdag, de laatste dag. In de ochtend de eervolle taak om de tienduizend kledingstukken die we bij ons hadden weer terug te frommelen in de kof, wat nog een behoorlijke opgave was. Daarna ging Jet naar Morandi om te tikken, toog May naar Delpozo voor een blik backstage en had ik een afspraak op het kantoor van Facebook én Instagram om te zien hoe dat er nou uitziet, hun kantoor. Ik kan u zeggen: heel cool. Daarna was het tijd voor het volgende leuke bezoek: aan The New York Times. Vrienden John Kurdewan en Bill Cunningham (lees hier alles over mijn ontmoeting met John en Bill afgelopen maart) zijn giga druk nu met Fashion Week, maar ik kon natuurlijk New York niet verlaten zonder even gedag gezegd te hebben. John geeft me nog een extra rondleiding door het gebouw (langs de board room, waar ik echt even stil van was), we drinken een koffie bij Dean & DeLuca en daarna is het ook tijd voor mij om terug te gaan naar het hotel, waar een grote black car ons ophaalt en naar JFK brengt.

New York, met elke keer word je weer een beetje fijner en leuker. Kan niet wachten je weer te zien.