God sta me bij: ik ga weer sporten

Toen ik bij Amayzine begon was ik nogal wars van groene smoothies, bokssesies en de sportschool was mijn grootste vijand. Maar daar was Jet, die me godbetert opeens smoothies leerde maken en het zelfs voor elkaar heeft gekregen dat ik samen met haar, drie maanden lang “Destination Killerbody” deed, uitvoerig hier op Amayzine gedocumenteerd.

En tegen alle verwachtingen in beviel me dat dondersgoed. Nog steeds had ik geen modellenlijf, maar wel stopte ik met dineren met nachochips en dat boksen vond ik zowaar hartstikke leuk. Toen ik eind vorig jaar rond deze tijd een ticket naar Rio boekte gingen we weer terug naar onze trainer. Twee keer per week om 07:30 uur een uur afgemaakt worden. Maar de trainer stopte ermee en ik dus ook. Sindsdien heb ik geen crunch, lunge of burpee meer gemaakt en dat, dat merk je.

Toen ik in New York een keertje mee ging sporten met Jet, liep ik de dag daarna kotsend van de spierpijn, ziek, zwak en misselijk door de stad. Het oude brakke lijf van me wist níet wat het overkwam. En dat was wel een beetje een reality check, al heb ik een grafhekel aan die uitdrukking. Goed, lang verhaal kort: er moest weer wat gebeuren, dus voorzichtig appte ik onze oude trainer om te vragen of hij niet weer zin had om aan de slag te gaan.

“Met mij gaat het prima ben, weer hard aan het trainen. Ik heb dinsdagen en donderdagen om 07:30 uur plek voor je. Beginnen we volgende week?” JA JA JA! Kijk het ding is, áls ik eenmaal sport, vind ik het best heel fijn. Maar ik heb absoluut niet de discipline om zelf naar de sportschool te gaan en de enige manier om mij aan het bewegen te krijgen is door een grote sterke man op me te laten wachten die boos wordt als ik niet kom. En dat gaat hij nu dus zijn, elke dinsdag en elke donderdag, om 07:30 uur.

Dat is natuurlijk debiel vroeg en ik roep nu dingen als: “Ja nee, maar dan begin je zo lekker de dag,” ik ga je op een briefje geven dat ik élke keer vloekend en tierend het bed uitstap. “HOEZO HAD IK BEDACHT DAT DIT EEN GOED IDEE WAS.” Zo zal het gaan. Maar ik gá wel en ik heb er dondersveel zin in. Door vorig jaar ben ik realistischer en weet ik dat dit me niet de Victoria’s Secret-catwalk op gaat krijgen, maar boksen maakt m’n hoofd leeg en de dag gezond beginnen (yes I said that) heeft op mij als effect dat ik gedurende de dag minder vaak naar donuts en chocolade en koekjes en chips grijp, “want dat is zonde van dat uur vanmorgen.”

Dus, morgen is de eerste dag. Ik verwacht woensdag niet meer te kunnen lopen of fietsen van de pijn, dus wie me dan van huis naar kantoor kan rijden en weer terug, ik hou me van harte aanbevolen.