Hoe de Kenzo-trui mijn leven overnam

– mijn grote liefde is niet meer –

Zoals jullie vast en zeker gelezen hebben is er zo’n anderhalf jaar terug een ommekeer in mijn leven gekomen. Voor wie het nog niet gelezen heeft, zal ik even een korte samenvatting tikken; Kenzo werd mijn lievelings. Ik wilde dé trui, Jet en Lies kochten ‘m in Londen – wat het uiteraard net even een tikkie specialer maakte – en sindsdien was het onvoorwaardelijke liefde.

Een wenperiode was niet nodig. De trui was mijn nieuwe huis en eigenlijk werd elk lookje zoveel leuker wanneer ik die trui alleen al om m’n schouder wierp. De liefde bloeide en bloeide, want Kenzo-trui-tijger kreeg gezinsuitbreiding met de Kenzo-espadrilles en niet veel later volgde er een Kenzo-tanktop. En nog steeds werden alle lookjes  stukken fijner als ik ook maar één van die items aan een outfit toevoegde.

Aangezien Kenzo-trui-tijger best wel een wintertrui is, hangt die in de zomer op het mooiste hangertje in de kast. Je begrijpt dat ik een vervangend exemplaar moest hebben om de zomer door te komen, want inmiddels is Kenzo net zo ingeburgerd in mijn leven als Céline, iPhone en mijn daily make-up routine. Al snel gevonden, want likkebaardend struinde ik de website af tijdens de saleperiode en drie dagen later was ik een nieuwe liefde rijker.

De eerste dag mocht Kenzo-trui-zomer meteen mee naar Amayzine HQ om een lookie te schieten. Blij dat ik was, want Kenzo kreeg direct de aandacht die nodig was. Daarna is ze mee op reis geweest naar Berlijn en mocht ze meteen showen op wat feestjes. Kenzo-trui-zomer werd door iedereen liefdevol ontvangen en we bleken een onvoorwaardelijke match. Ik had zelfs al voor de spiegel gestaan om twintig setjes te maken, want mijn Zuid-Afrika reis zou namelijk nog twintig keer mooier en leuker worden met deze trui. Na al dat gereis en gedruis was ze wel even toe aan een opfrisbeurt en daar begint het verhaal. Of eigenlijk: daar eindigt het.

Kenzo-trui-zomer ging de wasmachine in. Handwasprogramma, dertig graden en binnenstebuiten. Voorzichtigheid in de top en geloof me: die wasvoorschriften heb ik heus tien keer bekeken en de regels van May-Britt ook. Tien minuutjes later was ‘ie klaar en hing ik ‘m zielsgelukkig aan de hanger. Dat zielsgelukkige was er ook meteen weer binnen een minuut vanaf, want Kenzo-trui-zomer bleek ongeveer tien centimeter kortere mouwen te hebben en de band onder was ook gelubberd. De hartstikke nieuwe trui leek opeens twintig jaar oud. Ik probeerde het verdriet nog enigszins te negeren door Kenzo-trui-zomer gewoon naar werk te dragen, maar mijn collega’s reageerden vol ongeloof toen ze me aan zagen komen. Negeren was dus écht geen optie meer.

Al goed. Veel verdriet, tranen en totale negeeracties later (nu een week om precies te zijn) zit ik nog steeds met een nieuwe maar oude Kenzo-trui. Kenzo klantenservice is vast even met vakantie want hebben mijn drie mailtjes totaal genegeerd. Ik snap ze (want ik negeer het resultaat van mijn wasactie ook ) en nu is het dus even afwachten. En ook al is er dus geen Kenzo-trui meer, het beheerst nog enorm mijn leven. Een leven zonder en met Kenzo-trui. Ik kan niet wachten tot het winter is en ik mijn andere uit de kast kan halen.