De meisjes van Amayzine lachten me een beetje uit toen  ik mijn Tupperware-bakjes tevoorschijn haalde tijdens onze vlucht  naar New York, maar keken weer jaloers toen ze zagen dat ik van een homemade bananenbrood aan het peuzelen was. Behalve Lies, want die telt de dagen af tot ze eindelijk de folie van het plastic bakje met vier vakjes kan aftrekken. De pasta’s gaan trouwens haar ook te ver, maar als er een kipprutje wordt geserveerd dan staat ze op haar stoel. “O ja en die smakeloze biscuitjes met plastic kaas, die zijn zó lekker.” Aldus Lies.
Ik snap er zelf echt geen snars van hoe het mogelijk is dat het vliegtuigeten zo ongelofelijk niet te eten kan zijn. Hoe moeilijk kan het zijn, zou je zeggen?
Gelukkig is daar Jonnie Boer die business class-maaltijden voor KLM bereidt en mij de verlossende antwoorden gaf in en interview op http://munchies.vice.com/.

“Het heeft alles te maken met zuren. Daar wordt niet goed mee gekookt voor daarboven. Onze smaakperceptie is anders op grote hoogte – een broodje wordt in een vliegtuig pas lekker als er mayonaise op zit met een lekkere azijn erin of als je er zilveruitjes bij gooit. Door te spelen met zuren kan een vliegtuigmaaltijd zoveel lekkerder worden, dat snappen de koks vaak nog niet.”

Dan denk ik dus meteen: wát ben je dan voor een kok? Kijk, Jonnie Boer is natuurlijk een soort van hero in de keuken, maar hoe lang wordt er nou al eten in een vliegtuig geserveerd en hoeveel kost een scheutje azijn of een sprietsje citroen nou?

Jonnie vindt dat de chefs gewoon veel te moeilijk denken. Ze willen heel spectaculaire gerechten maken en dat die door de reizigers speciaal gevonden worden en dan hebben ze dus geen aandacht meer voor waar het het om gaat: wat je het beste proeft in de lucht.  Mensen willen gewoon iets kleins wat ze snel kunnen eten en daarna lekker een dutje kunnen doen.

Nu heb ik nog nooit in mijn leven business class gevlogen, maar naast een lekker bed en champie daaraan voorafgaand wil ik nu vooral al mijn spaargeld (als ik dat had) uitgeven aan een vluggie met Jonnie en no way dat ik dan mijn Tupperware-bakken meeneem. Dacht ik.

“Als voorgerecht wordt er bijvoorbeeld een soep van tuinerwten met croutons en een crème van gerookte zalm met Baharat-kruiden, ingelegde komkommer, ui en geitenkaas in een dressing van gerookte bietjes geserveerd. Er is ook een gemengde salade met quinoa, croutons en citrus-wasabidressing. Als hoofdgerecht kunnen mensen kiezen tussen kip in Thaise rode currysaus met pasta, paprika, ingelegde groenten en knolselderijpuree of  kabeljauw in een kruidige saus met linzen, worteltjes, bieten, bleekselderij en zilveruitjes. Daarnaast kan er ook gekozen worden voor pittige gehaktballetjes in sesamsaus met couscous, amandelen en zoetzure groenten.”

Oké. Wauw. Poeh, ik zie nog steeds zo’n plastic bak met vier vakjes voor me. Waarom niet gewoon simpel? Ik geloof dat ik toch liever mijn eigen dingen meeneem. Of ben ik dan nu echt een hele zure?