LUNCHEN MET SYLVIE

Daar ging ik. Met extra stevige krul, op extra hoge hak, in extra leuke jurk. Helemaal Sylvie-proof dus. Slechts twee Avenues naar het westen moest ik, zo dichtbij is de lunch met deze prachtige en intrigerende vrouw. Maar de korte afstand mocht niet baten; met de huidige vochtigheidsgraad van 500% (het lijkt hier meer Azië dan Noord-Amerika) maakt het op dit moment helaas totaal niet uit of je 1 minuut of 100 minuten buiten bent. Geef het een seconde of 30 en je hele look zakt in als een pudding. Okay, nevermind. Ik trippel lichtelijk smeltend verder, bel aan, stap de lift in en weet in de reflectie van de metalen deur mijn laatste restjes concealer en mascara te redden. Dan openen de liftdeuren. Zo krakkemikkig als de lift in eerste instantie aandoet, zo paleizerig is waartoe ze leiden. Wat een mansion. Alles is open, wit, heeft een glazen dak en in het midden staat een grote witte tafel met rozen en kaarsen. Snel kijk ik naar de tafelkaartjes en wat denk je? Ik zit heel erg bijna naast miss Meis.

Na wat korte chit chats met de andere dametjes van de pers, gaan we zitten. Er volgt een korte uitleg en daar komt ze. De grand entree van Sylvie. In een prachtig setje uitgezocht door haar stylist en bestie Danie. Ik ben vooral fan van haar Saint Laurent poppy-lipstift. Ze opent de lunch met een korte speech over haar collectie met Hunkemöller voor aankomende november. Een collectie met veel ‘lace,’ ‘vintage pink’ en superchique setjes in koninklijk donkerblauw. Allemaal geïnspireerd door New York en vandaar ook dat ze op het eiland is. Niet alleen voor deze persdag, maar vooral voor de fotoshoot die de komende drie dagen plaatsvindt. Ze noemt deze trip en deze collectie haar ‘dream come true’. En met die woorden heffen we het glas.

Op het menu staat salade en sushi. Sylvie richt zich op de sashimi. “Hunkemöller zorgt voor het gepaste lingerievoedsel zoals je kunt zien,” zegt ze lachend nadat er een enorm bord aan rauwe vis voor haar neusje wordt geserveerd.

Ze prikt wat stukjes weg, maar wat prosecco slaat ze zeker niet over. “Een glaasje moet kunnen, toch?” En, alsof ze me om toestemming vraagt, knik ik dat dat zeker best een keertje mag. We knabbelen wat groen weg en hebben het over van alles. Over New York, over Damian, over haar vlucht, over de collectie en ook over haar grote nieuwe liefde. Aan alles merk je dat ze helemaal tot over haar oren is. Ik vind het leuk, ik ben de om ons heen circulerende camera’s vergeten en het is hartstikke ontspannen allemaal.

De zwerm aan fotografen en cameramannen gaan alvast naar boven. Na de chille vibe schiet ik nu ineens een tikkie in de stress. It’s showtime! Mijn allereerste interview gaat nu gebeuren. Ik hou m’n hoofd koel en daar ga ik. Met mijn opschrijfboekje, eigen camera en Sylvie gaan we richting dak. Op een stunner van een dakterras schieten we eerst wat plaatjes en kletsen we verder. Het gaat eerst even over mijn baby Chanel, over haar coole streeppakje en dan gooi ik wat vraagjes op. Ik vraag haar hoe ze zo niet-normaal goed in shape blijft. En wat blijkt? Iedere dag sporten. Minimaal een uur. Over haar website is ze ook heel erg enthousiast. Ze wil met sylviemeis.de een heel persoonlijk kijkje in haar leven geven en schrijft met die reden alle stukken zelf. Niet als Carrie met een laptopje op schoot, maar op haar telefoon tussen al haar bedrijvigheid door. Ik vind het knap. Haar collectie noemt ze haar beste ooit en ik moet zeggen, ik ben ook onder de indruk. Haar favoriete stukken zijn de kimono en een kanten body met hoge hals. Het is allemaal prachtig. En zij ook trouwens. Ze straalt en heeft zin in de fotoshoot. Dan is de tijd voorbij. Ik pik nog snel een macaron mee en loop naar huis. Wat een coole middag was dit!