MAYS GROTE MODEBLUNDER

Deel 44

Niets heerlijker dan een beetje zelfspot. Al dacht ik daar zaterdagavond zelf iets anders over. Toch wil ik het met je delen want geen beter vermaak dan leedvermaak (zoals dit bijvoorbeeld) en bovendien kan ik jou een hoop ellende besparen. Laat me je meenemen in mijn zoveelste modeoffer.

Het was zaterdagavond. En het regende. En ik had haast. Dat zijn drie niet echt ontzettend goede ingrediënten, maar daar had ik toen nog geen weet van. Ik had een ontzettend leuke middag gehad met de verkoop van de schoenen van Mart Visser. Thuis had ik precies een half uur om me om te kleden en daarna zou ik gezellig gaan eten met vrienden in Mr. Porter in Amsterdam.

“Ik trok mijn paillettentop aan van Patrizia Pepe, haalde mijn fonkelnieuwe Dolce & Gabbana-pumps uit hun nestje en koos daar mijn nieuwe flared jeans bij uit. Dat laatste bleek een bijzonder slecht idee…”

Ik trok mijn paillettentop aan van Patrizia Pepe, haalde mijn fonkelnieuwe Dolce & Gabbana-pumps uit hun nestje en koos daar mijn nieuwe flared jeans bij uit. Dat laatste bleek een bijzonder slecht idee…

Eenmaal beneden kwam ik erachter dat mijn make-uptas nog in de auto stond. En die auto, die stond vrij ver weg geparkeerd (en bedankt buren voor het altijd bezetten van mijn plekje). Het regende (en bedankt Nederland voor dit k-klimaat) en ik zette het op een holletje. Omdat ik altijd denk dat niets mij te veel is, had ik naast mijn toilettas (en het woordje ‘tas’ is een behoorlijk understatement) de Ugg’s van mijn dochter en hun paardrijdcaps onder mijn arm genomen.

“Ik dácht al dat jij het was,” hoorde ik een buurvrouw nog zeggen. “Met je pailletten en je hakjes.” Ik weet niet of ze het aardig bedoelde of dat ik onbegrip en een tikje spot in haar stem hoorde. Als dat laatste het geval was, dan trakteerde ik haar dertig seconden later op een heerlijk moment.

“Een typisch gevalletje van languit. De sleutel van mijn Renault Captur was ineens in drie stukken veranderd, ik hoefde niet eens te kijken om te weten dat mijn knie open lag”

Want dat kittige hakje bleef hangen in dat pijpje van die o zo actuele broek en die pailletten gleden zo (met mij erin) over de keitjes van onze straat. Een typisch gevalletje van languit. De sleutel van mijn Renault Captur was ineens in drie stukken veranderd, ik hoefde niet eens te kijken om te weten dat mijn knie open lag (ken je dat gevoel nog van vroeger op het plein?) en mijn nieuwe kinderen Dolce & Gabbana hadden allebei een geschaafde neus.

Terwijl ik dit tik (en dat is dus twee dagen later) heb ik nog steeds een stijve schouder van De Val en is mijn knie dik en blauw. Af en toe wissel ik een droeve blik uit met mijn roze schoentjes en zeg ik ze dat het allemaal vast wel weer goed komt. En de flared jeans? Die heb ik op de strafbank gezet en die komt er voorlopig niet meer uit.