Het is mij een groot raadsel waarom mensen in alle ernst kunnen zeggen dat ze het Songfestival stom vinden. Andersom vinden vrij veel mensen mij een totale nerd dat ik het wél leuk vind maar laat me je uitleggen waarom het Songfestival het allerleukste ooit is en jij donderdag (tweede halve finale) en zaterdag (finale) voor de buis moet zitten.

Laat ik beginnen met zeggen dat het voor mijn plezier geen bal uitmaakt dat Nederland er nu al uit ligt. Super jammer natuurlijk, maar het gaat niet om winnen (doen we toch nooit), het gaat om alle acts an sich. Waarom het Songfestival zo leuk is is eigenlijk vrij simpel: het is één grote guilty pleasure. Puur leedvermaak, totale verbazing over het krankzinnig lage niveau van de nummers, de idiotie waarmee landen denken te winnen en alle over the top glitters en misplaatste glamour. Iedereen die mijn stukken over Peter Jan Rens of Dave Roelvink leuk vond moet me begrijpen. Iedereen die stiekem met veel plezier kijkt naar troepprogramma’s zoals Roy Donders, Achter Gesloten Deuren, 5 Extreem en Love At First Kiss snapt waar ik het over heb. Kijken naar een train wrack ís gewoon heerlijk.

En in het geval van het Songfestival is het hoogtepunt op hoogtepunt. Finland bijvoorbeeld besloot dit jaar een groep verstandelijk gehandicapten in te sturen. Een groepje oude mannen dat anderhalve minuut lang volstrekt onverstaanbaar en niet om aan te horen gebrul lieten horen. Wat echt nog niks was in vergelijking met hun inzending van 2006, toen ze een rockband verkleed als monsters het plankier opstuurden (kijk het hier terug, je weet niet wat je ziet). En let wel, met dit nummer hebben ze het festival GEWONNEN. Gewonnen! Hahahahaha ik moet er nog steeds om lachen. De afgelopen jaren zagen we reuzen, dwergen, handpoppen, acrobaten, vrouwen met baarden, monsters – echt alles passeert de revue.

Grof gezegd zijn de inzendingen onder te verdelen in een paar opties. Je hebt de Mooie Subtiele Liedjes (minste kans op winst), de Over De Top Kermisattracties (prima kans), de Knappe Sexy Zangeressen Met Windmachines (doet het altijd goed), de Nummers Met Een Boodschap (het is vaak ook nogal een politiek gedoe, zoals het nummer van Armenië dat zong over “don’t deny” met het oog op de genocide) en tot slot de Catchy Liedjes Die Stiekem Best Leuk Zijn (grote kanshebbers).

De kermisattracties zijn met afstand mijn favoriet, die maken het hele feest. Kijk je moet dit alles natuurlijk nooit serieus nemen, dat doen de deelnemers al voor je en dat maakt het alleen maar nog leuker. En als laatste zetje in de goede richting presenteer ik je nu mijn lievelingsinzendingen van de afgelopen jaren. Zwakzinnig, krankzinnig, idioot en totaal debiel; het is het allemaal. Enjoy my friends. Enjoy.

1. 2007, Oekraïne. Dit is een van mijn ultieme favorieten. Zilveren marsmannetjes die een traditioneel folklorenummer mixen met feestcaféhouse en zingen in het Duits. Om onduidelijke redenen.

2. 2008, Ierland. Een kalkoen in een winkelwagentje wordt het podium opgerold en daarna barst de beat los in combinatie met knettervals gebrul. Oh en er zijn dansers met verentooien en de kalkoen blijkt een dj te zijn. Ofzo.

3. 2008, Azerbeidzjan. Het begint met een man in het wit die onnavolgbaar hoge tonen uitbrengt, dan is er een man in het zwart die een soort rockballad doet en verder in het nummer wordt er bloed over vrouwen heen gegoten, is er een soort slachtingsritueel en alles lijkt volstrekt willekeurig te zijn en geen enkel verband met elkaar te houden.

4. 2012, Rusland. Het land van de dictatuur besloot zichzelf van zijn meest vredelievende kant te laten zien en stuurde een groep bejaarde vrouwen in klederdracht het toneel op. Zelden hoorde je zó vals gezang, zelden ging een ‘choreografie’ zo hopeloos mis en zelden was het geheel zo om op te vreten. Oh Rusland, stelletje gekkies.