Waarom jarig zijn het allerleukste is van de wereld
Jongens, IK BEN MORGEN JARIG! Toen Jet deze post in de planning zag staan zei ze meteen: “Ehm Lies, heb je vorig jaar niet exact zo’n verhaal geschreven?” Nou dat kan heel goed kloppen maar ik doe het lekker nog een keertje want jarig zijn, dat is dus het allerleukste dat er is.
Eigenlijk had ik bedacht om een soort groot aftelsysteem hier op de site te zetten, dat aftelt naar 18 juni, maar daar stak May een stokje voor (dammit). Ik verheug me echt als een klein kind op mijn verjaardag en ben ook de dagen die eraan vooraf gaan altijd een beetje zenuwachtig. Nu dus ook ja. Morgenavond ga ik met mijn liefste vrienden, vriendinnen, vader en zusje eten bij Buffet van Odette, mijn lievelingsrestaurant aan de Prinsengracht in Amsterdam. Onder een wit luifeltje, met warmtelampen aan en dan heel veel heerlijk eten en witte wijn. Dus dat alleen al is reden genoeg om dol te zijn op jarig zijn: alle mensen die je lief hebt allemaal om je heen.
Maar de pret begint al om 00:00 uur, als de eerste sms’jes of belletjes binnenkomen. Misschien val ik enorm door de mand als vreselijke ijdeltuit die zo blij is eindelijk eens een keer in het middelpunt van de belangstelling te staan, maar volgens mij is dat het toch niet helemaal. Het is meer dat ik het zó hartverwarmend leuk vind om allemaal gezellige berichten te krijgen van mensen die ik leuk vind, ook al heb ik ze in geen duizend jaar meer gesproken.
Wie een liedje wil komen zingen mag zeker even langs komen fietsen bij Odette
En jahaa ik weet heus wel dat mensen alleen maar weten wanneer ik jarig ben doordat Facebook hen dat vertelt (en doordat ik ze dat zelf vertel trouwens, steeds weer de hele tijd elke dag), maar dat maakt het allemaal niet minder leuk. Een doodsimpel “van harte hiephoi” van een random middelbareschoolvriend die ik in het dagelijks leven waarschijnlijk niet eens meer gedag zou zeggen maakt me al vrolijk. Zo makkelijk ben ik.
Om cadeautjes krijgen gaat het me oprecht al jaren niet meer. Als in: blij verrast worden met iets leuks is altijd fijn, maar een verlanglijst heb ik niet en grote wensen ook niet echt. Bovendien ben ik heel easy te pleasen want geef me een vel poezenstickers (kreeg ik van Joss uit Singapore) en ik ben oprecht dólgelukkig, of een pluche Olaf en je hebt dagenlang geen kind meer aan me.
Al met al, jarig zijn is ontzettend m’n hobby en ik vind het maar jammer dat je als mens maar één keer per jaar de kaarsjes mag uitblazen. Maar morgen in ieder geval dus wel. Wie een liedje wil komen zingen mag zeker even langs komen fietsen bij Odette, en wie weet krijg je nog een stukje sticky toffee cake mee ook. Zo ben ik. En weet je wat ik ook ben? BIJNA JARIG!!!!
