Waarom May dik zal worden

Onze redactie is verdeeld in twee kampen. De behoorlijk gezonde meisjes (Jet en Jos, ook wel bekend als Jes en Jot) die bewegen (goed, de een iets fanatieker dan de ander) en het een beetje rustig aan doen met de alcoholische consumpties.

Dan heb je Lies en ik die best heus heel vaak proberen te sporten maar wie het gewoon onmogelijk wordt gemaakt door de buitenwereld. Zo begon Lies met BBB (nee dat is niet billen buik en benen van vroeger); een workout waarbij je in een cabine van zestig graden oefeningen doet. Een vriendin van ons was dankzij deze uitvinding loeistrak op haar huwelijksdag dus dit moest het worden. Een half uurtje en dat dan drie keer per week. Dat moest lukken en dit werd het helemaal. Lies bestelde meteen het duurste abonnement en bereidde ons voor op een nieuwe Liesbeth.

Tijdens het schrijven van dit stuk vraag ik Lies hoe het met haar en haar nieuwe, gezonde, sportieve BBB-leven zit. Er valt een lange stilte en haar antwoord begint met een serieuze stotter. “W-weet je wat het is, May? ’s Ochtends is het gewoon te vroeg en na werk is het gewoon tja..te euh, te wijn.”

Toen zag ik ineens een sportschool bij mij om de hoek. Die zat er al jaren, maar nu ineens zag ik hem.

Ik nam me een half jaar geleden voor dat ballet mijn sport was en betaalde ook meteen, hatsekiedee, voor het hele seizoen. Geld speelt geen rol als het gaat om je lichaam. Ik ben welgeteld vier keer geweest, omdat ik vanwege een ver en fanatiek verleden (toen dus wel…) in de gevorderden groep werd ingedeeld, maar ik dat alleen maar vol zou houden als ik elke week minstens twee keer dezelfde les zou volgen. En daar heb ik net weer teveel avondlijke partijen voor. Ik was bij de einduitvoering van de balletschool omdat mijn dochter wel braaf elke week haar lesjes bezocht en mijn juf herkende me niet eens meer.

Toen zag ik ineens een sportschool bij mij om de hoek. Die zat er al jaren, maar nu ineens zag ik hem. Ik kocht een maandabonnement en ging meteen drie keer achter elkaar. Ze hadden er ochtendlessen dus ik kon meteen nadat ik mijn meisjes naar school had gebracht de grapevine induiken. Ik had mijn nieuwe ritme gevonden. Ik kocht tijdens mijn verblijf in het buitenland voor Holland’s Next Top Model zowaar Nikes en zou mijn goede leven in Nederland meteen voortzetten.

Tot ik op het vliegveld mijn mail open. Bericht van de sportschool. Vast een zomeractie dacht ik nog. “Geachte May-Britt, helaas moeten we per direct onze sportschool sluiten. We danken je voor alle jaren sportplezier. De directie.”

Die heb ik meteen gescreenshot en op de Amayzine-whatsapp gegooid.

Arme Jet, ze was zo trots dat ze ons eindelijk aan het sporten had weten te krijgen.

Maar ik heb echt mijn best gedaan. En Liesbeth ook. Aan ons lag het niet.