Happy & Healthy

Alles is een leugen

Vlak bij mij in de buurt is een stoplicht waar ik minstens acht keer per week langskom. Ik háát dat stoplicht, want het duurt altijd hemeltergend lang voordat het ooit een keer op groen springt en het is op een kruispunt dat volstrekt onlogisch is aangelegd en je dus nooit weet van welke kant auto’s of bussen nu weer opduiken. Door rood fietsen, zoals een beetje Amsterdammer betaamt, is hier vrij onhandig.

Dus elke keer weer sta ik daar te schuimbekken van woede omdat ik godverrrrrrrdomme wel TIEN minuten moet wachten om over te steken. Oké oké, misschien zijn het er vijf, maar nog, het is me allemaal veel te lang. Wat ook zo onhandig is aan de opstelling van dit kruispunt, is dat het hele fietspad binnen no time vol staat met wachtende fietsers, waardoor niemand er meer langs kan en iedereen boos staat te toeteren en te zuchten en te vloeken. Dit stoplicht brengt het kwaadste in de mens naar boven.

”Dit stoplicht brengt het kwaadste in de mens naar boven”

Wat het kwaadste in míj naar boven brengt is ten eerste dat verdomde wachten, maar ten tweede wanneer iemand bij het knopje staat en er volgens niet op drukt. Gewoon niet één keer. Ja DUH dat we hier zo achteloos lang onze tijd staan te verdoen, denk ik dan. Als ik zelf Chef Knop ben en achter me staat een lange rij fietsers, voel ik altijd een zeker verantwoordelijkheidsgevoel in het knopdrukken. Dan ga ik dus heel bewust heel vaak erop drukken zodat iedereen ziet dat ik heus wel druk en dat het toch zeker niet míjn schuld is dat we hier al 17 jaar staan te wachten. Dit verhaal vertelde ik laatst aan iemand en die begon een beetje spottend te lachen en deelde zonder blikken of blozen mee dat “die knoppen toch allemaal nep zijn.”

WAT?!

Die knoppen zijn nép?! Enige tijd op Google later wees uit: ja echt, sommige knoppen zijn nep. Placeboknoppen noemen ze dat en ze worden gebruikt in situaties waarin mensen graag controle hebben maar dat niet kunnen krijgen, en dus wordt ze maar áángepraat dat ze controle hebben. Door nepknoppen dus. Knoppen die, hoe lang en hard je er ook op drukt, de situatie waar je in zit absoluut niet gaan veranderen.

Vaak zijn dit knoppen die vroeger wel een functie hadden, maar die inmiddels niet meer nodig zijn doordat de boel geautomatiseerd is. Maar ze zitten er nog wel, want dat vindt de mens prettig; een beetje controle in het leven. Denk aan knoppen die de deuren van een lift dicht doen of de deuren van een metro open doen: er zijn allerlei soorten knoppen die ons dag in dag uit belazeren. Niet allemáál natuurlijk, maar sommige wel, en dat is al erg genoeg.

De volgende keer dat ik bij dat stoplicht sta, wat moet ik dan doen? Wel drukken en voor lul drukken? Of niet drukken en dan iedereen nog geïrriteerder maken? IK KAN TOCH NIET MET DIT SOORT VRAAGSTUKKEN LEVEN. Please send help.