ALS JE ALLEEN MAAR WILT HUILEN MAAR TÓCH MOET WERKEN. WAT DAN?

Mensen! Jullie zijn inderdaad wel wat vrolijker posts van mij gewend. Maar vandaag heb ik dus echt zo’n enórme not in my zone-dag dat het ook doorklinkt in mijn stukjes. Sorry. Of eigenlijk: sorry not so sorry, want wij zijn nu eenmaal vrienden in goede en in slechte tijden. ZEG me dat we vrienden zijn in goede en in slechte tijden, anders ga ik nu op het spoor liggen.

Nou, was dat nou zo moeilijk? Moest ik bijna nog op het spoor gaan liggen ook! Het moet toch niet gekker worden. En hebben jullie überhaupt ook maar een secónde nagedacht over hoe het zou zijn geweest voor de machinist? Die komt daar van zijn leven niet meer over heen. Goed, dan nu door naar de daadwerkelijke inhoud van dit stukje. Ik ga jullie namelijk vertellen hoe ik de dag op kantoor doorkom als ik eigenlijk alleen maar wil huilen. In vijf stappen. Misschien hebben jullie er ook wat aan. Komt ‘ie.

1. Ik bestel iets leuks

Kan me niet schelen wat. Een slankmakende kleer, een fantastisch boek, een lekkere bende nieuwe make-up, poepsjieke schoenen of anders een walgelijk dure armband, als het maar iets nieuws en moois is. Ik bedenk het en ik bestel het. Zo simpel is het. In de baas zijn tijd, ja. En als de baas het er niet mee eens is, nou, dan mag ‘ie kiezen: óf ik zit de hele dag te janken achter mijn bureau óf ik ben een kwartiertje aan het shoppen tot ik me weer een pietepeuterig beetje beter voel.

2. Ik geef toe aan De Huil

Natuurlijk niet op de werkvloer, maar op de wc (met mijn make-uptas in de aanslag) of tijdens een rondje om. Geloof me, het is geen goed plan om De Huil een hele dag te onderdrukken, want De Huil is een volhoudertje en weet al-tijd door te breken. En niet op de meest gunstige momenten als je begrijpt wat ik bedoel. Mocht je jezelf hier nou niets bij voor kunnen stellen: ik ben eens een keer in hevig huilen uitgebarsten toen mijn mödische chef verheugd constateerde dat ik écht een mooie tas had. Ik zal haar verbouwereerde gezicht nooit vergeten toen ik wild begon te snotteren en te hyperventileren en ben weken bezig geweest met het herstel van de geleden imagoschade.

3. Ik haal patat voor de lunch

‘Slecht’ comfort food ligt de laatste tijd zwaar onder vuur. Je mag tegenwoordig alleen nog maar ‘zondigen’ met patat die gemaakt is van zoete aardappel. Maar dan zeg ik: hoe de neuk kun je dat patat noemen? Kijk, op ‘sterkere’  momenten doe ik graag mee met al die onzin. Dan roep ik gerust dat zoete aardappelfrieten nét zo lekker zijn als gewone friet blablablablaaaaa, maar op rampzalige dagen ga ik naar Vleminckx in de Voetboogsteeg voor een grote Vlaamse friet met twee bakjes Belgische mayonaise. En niemand mag een frietje van me proeven. Moeten ze zelf maar naar de Voetboogsteeg fietsen. Waarom ik twee bakjes mayo wil is trouwens een lang verhaal, lees hier maar.

4. Ik zorg dat mijn haar fantastisch zit

Want het is waar: als.je.haar.maar.goed.zit. Geloof me, een uitgebreide föhnsessie doet wonderen qua inner vibe. Nu ben ik persoonlijk alleen niet zo’n enorme held in föhnen, dus de volgende keer dat ik een rotdag heb (en eigenlijk ook als ik geen rotdag heb) breng ik een bezoek aan de Express Bar van The Building op de Stadionweg 84 in Amsterdam.

5. Ik ga vroeg naar bed

Kijk, ik kan nu wel doen alsof ik wonderen kan verrichten, en toegegeven: op hoogtijdagen denk ik dat ook, maar eigenlijk kan ik het niet. Excuses. Het allerbeste is dat je om acht uur op bed gaat liggen, toegeeft aan de lokroep van Netflix, wat series naar binnen werkt en dan gewoon gaat slapen. Morgen is er weer een nieuwe dag. Alles komt goed. Echt.

Ps. Voor wie wil weten wat er dan in vre-de-snaam met mij aan de hand is vandaag: lief dat je het vraagt. Als je het dan zo graag wilt weten: ik ben en blijf maar te druk, ik ‘moet’ op vakantie, ik heb geen leuke kleren, ik ben extreem moe, ik heb wallen tot op mijn knie, ik moet ongesteld worden, ik wil een personal assistent én een gratis nanny, ik wil kinderen die naar me luisteren, ik kom er niet aan toe om mijn nagels te lakken, ik krijg donderdagavond een bos van Bloomon en die moet ik afzeggen want ik ga zaterdag op vakantie en anders staat die retedure bos bloemen te verpieteren, maar ik heb geen tijd om die bloemen af te zeggen, ik moet deze week drie (!) keer sporten want ik heb mezelf in een achterlijk sportabonnement laten kletsen én ik moet al mijn facturen van deze maand nog maken en versturen. Ik bedoel maar! Sorry voor mij!