Fun & Famous
ALS LENNY KRAVITZ EEN HOTEL HAD, ZAG HET ER ZO UIT
Als Rozemarijn de Witte (founder van LINDA. magazine en La Vie en Rose) iets doet, weet je dat het goed is. En dat het met een smaak is gemaakt die je nergens in een boekje hebt kunnen oplepelen.
De eerste keer dat ik echt van haar hoorde, was toen ik adjunct-hoofdredacteur was van Beau Monde. John, mijn hoofdredacteur, had de avond ervoor tijdens een feestje de hele avond met Rozemarijn staan praten. Natuurlijk droeg ze een exclusieve, nergens te krijgen en speciaal voor haar gemaakte creatie die weliswaar beeldig was maar ontzettend pluisde waardoor zijn smoking aan het einde van de avond meer wit was dan het zwart waarmee hij zijn entree had gemaakt.
Toen wij de volgende ochtend in ons kantoor aan de koffie zaten, werd er iets bezorgd door een koerier. Een kledingroller met daarbij een kaartje met de tekst: ‘Was heel gezellig gisteravond, Roze.’ Vond ik briljant.
Ik heb nooit met Roze gewerkt, want toen ik naar La Vie en Rose ging (het mooiste tijdschrift dat ooit in het Nederlandse schap lag maar dat helaas gesneuveld is), verkocht zij haar bedrijf. Dat had overigens niets met mijn komst te maken zegt ze, maar haar moment was daar. Toch heb ik allerlei werklessen van Roze bij elkaar gesprokkeld (dat je niet alle feestjes af moet struinen bijvoorbeeld omdat mensen veel blijer zijn als je er eens een keertje wél bent) en dat mensen echt heel blij woorden van kleine persoonlijke attenties. Zelfs van een kledingroller dus.
Afijn, Roze. Altijd als ik haar zag (want ze kwam heus wel eens om het hoekje gluren bij onze redactie) had ze iets, of van alles, wat ik allemaal wilde. Gebreide vesten die speciaal voor haar in Parijs gemaakt werden, behaarde moonboots (klinkt stukken minder elegant dan ze eruit zagen), vlechtjes in je haar… Nou ja, alles gewoon.
Toen ze haar bedrijf verkocht, nodigde ze haar personeel uit voor een reis naar Marokko en zocht ze de mooiste restaurants uit om te eten. Maar omdat gewoon mooi maar zo gewoon mooi is, stuurde ze haar vaste stylist Monique Postma vooruit om de locaties nog even net een beetje extra te dressen. Van die dingen dus. Goed is nu eenmaal niet goed genoeg.
Nu heeft Roze haar tanden in een nieuw project gezet. Samen met haar Parijse liefde Pierre kocht ze een hotel in het hoge noorden van Ibiza met de fonkelende naam Los Enamorados Ibiza. Het ligt aan het mooiste en een beetje malle baaitje van Ibiza. Tussen een duikschool en de bootopslag van families van het eiland in. Never a dull moment daar in het baaitje van Portinatx. Niks niet de gepolijste, crispy cool van de Cotton Club of Nikki Beach. Dat is namelijk veel te makkelijk en saai voor Roze. Haar servies liet ze inschepen uit Japan, de paskamer werd speciaal voor haar gemacrameed door iemand op het eiland, de matrassen moesten van Coco-mat zijn en er kwamen busjes vol items uit Marokko. Ze opende er een winkeltje bij waar ze natuurlijk ook alleen maar unieke en nergens-anders-te-verkrijgen- items verkoopt.
Als gast hangt er als welkom een rieten shopper in je kamer met daarin een snorkel, zodat je weet wat je te doen staat… Als je er niet wilt slapen, ben je altijd welkom in het restaurant waar je eet van dat servies uit Japan, je je gazpacho in een uitgeholde avocado krijgt, je een carpaccio van gamba’s bestelt of licht pikante tonijn in een flinterdunne wrap.
In het hotel en in de winkel is iedereen welkom, maar voor de kamers geldt een no drugs-, no candycrush- en no children-garantie. Die kun je er niet bij hebben natuurlijk als je daar een potje ontzettend verliefd en romantisch gaat zitten wezen. En oh ja, als je geen sea view hebt vanaf je balkon krijg je je geld terug. Er zijn namelijk alleen maar kamers met uitzicht op zee.
En nu het goede nieuws. Want jij denkt natuurlijk dat Ibiza in augustus fully booked is. Niet bij Roze. In augustus zijn er nog best een paar nachtjes een paar kamers vrij. Dus gaat heen en, als je het dan echt niet kunt laten, vermenigvuldigt u. Iets wat daar is ontstaan kan alleen maar goeds betekenen.
Los Enamorados Ibiza
