Happy & Healthy
De leukste middag van het jaar (tot nu toe)
Waar sommige mensen spontaan uitslag en rode vlekken krijgen als ze een dresscode op een uitnodiging zien staan (hier trouwens nog even de uitleg van de meest gangbare dresscodes), gaat mijn modehart vrolijk kloppen. Die voor het Concours d’Elégance waar ik namens Renault voor was uitgenodigd luidde als volgt: “Uiteraard kunnen we u tot niets verplichten, maar een mooie hoed, een jasje voor de heren en een mooie jurk voor de dames zou erg op prijs gesteld worden.”
Er klonk gejuich in huize Mobach, want met drie dochters is omkleden en verkleden een gezinshobby. En ik had net van die leuke roze hoedjes bij de Monoprix in Parijs gekocht voor mijn meisjes. Pasten perfect bij de blauw-wit gestreepte jurken uit New York (ja sorry, maar kleding is my kind of souvenir) en eindelijk was die jurk van Claes Iversen niet too much, maar gewoon perfect voor de gelegenheid.
Laat ik even beginnen met uitleggen wat het Concours d’Elégance is. Dat is een jaarlijkse parade van de meest gepoetste, klassieke auto’s (en hun baasjes) die je je maar kunt voorstellen. En daaromheen dartelen autoliefhebbers in hun knapste, edoch klassieke pakjes.
”Een ereplaats had de allereerste Renault ever, de dit-is-de-auto-waar-het-allemaal-mee-begon-Renault uit 1898”
Wij kregen een bandje voor de VIP-stand van Renault omgeschoven waar de Franse cuisine werd geserveerd en waar ik weer verliefd werd op ‘mijn’ Renault 5, de Gordine, de Alpine (waar dus ook een verse variant van is gekomen, zo ontzettend cool) en alle andere klassiekers die daar stonden opgesteld. Een ereplaats had de allereerste Renault ever, de dit-is-de-auto-waar-het-allemaal-mee-begon-Renault uit 1898. Ik durfde hem bijna niet aan te raken (heb ik geloof ik ook niet gedaan), maar mijn dochters werden er dus zo hatsekiedee in getild. Dat zal het Monoprix-hoedjeseffect in combinatie met de schattige jurkjes wel zijn. Echt, ze hadden zo naar Downton Abbey kunnen rijden en niemand die er van had opgekeken.
Er waren foodtrucks met kabeljauw, klassieke frietjes, Italiaans schepijs en wij dansten stiekem in de fontein van de tuin van Het Loo. Tussen de buien door smaakte de zon extra lekker, en als ik dan zo die blinkende bolides langs zag rijden met mannen met kleine helmpjes met zonnebrilletjes die met een elastiek om de helm gebonden zitten en vrouwen in hun flapperdresses, bedacht ik me dat wij het in de jaren twintig ook prima naar ons zin zouden hebben gehad.
