Fashion
DE SHOW VAN CHANEL; WAT ER OP STRAAT GEBEURT
Gisterochtend vond het hoogtepunt van Parijs Fashion Week plaats: de show van Chanel. Hoe je het ook wendt of keert, er is geen groter spektakel dan dat. Zoals elk seizoen reist het hele modeleger af naar het Grand Palais, sowieso al één van de mooiste locaties van de stad. Vorig seizoen toverde koning Karl het hele ding om tot een Chanel-luchthaven, daarvoor was het een Franse brasserie, dáárvoor een supermarkt – afijn, je snapt het idee: groot groter grootst.
Dit jaar echter was het qua decor klein en subtieler aangepakt. Op de invite (die ik overigens natúúrlijk niet had) stond: “front row only” en verder stond er alleen een klein stoeltje op afgebeeld. Zoals gezegd, ik had geen invite. De show zelf heb ik dus via Instagram en Snapchat gezien en inderdaad: het leek allemaal een stuk rustiger. Het idee was volgens mij dar het een private viewing was zoals vroeger werd gedaan voor de collecties: een paar rijen met stoeltjes zodat iedereen het extra goed kan zien. Alleen in dit geval waren dat hónderden rijen stoeltjes waardoor inderdaad iedereen front row zat.
Maar zoals bekend is het spektakel op straat altijd minstens zo groot en indrukwekkend als wat er op de catwalk gebeurt. En extra bonus: daar heb je lekker geen invite voor nodig. Dus ik stapte in de metro op weg naar het Grand Palais en toen ik uitstapte, viel ik al meteen met m’n neus in de boter. Chiara Ferragni kwam namelijk net aanlopen, dus alle fotografen werden gék. Hier zie je trouwens een video die we er vorig jaar hebben gemaakt.
Je moet je voorstellen dat er bij de grote shows een stuk of 100 fotografen staan, misschien wel meer. Bij shows waar ook ‘gewone’ beroemdheden komen (Justin Bieber, Rihanna, dat soort types), is een deel van die groep paparazzo. Hun doel is simpel: zorg dat de beroemdheid in kwestie herkenbaar in beeld is. Die foto’s worden voor veel geld verkocht aan de fotobureaus en kranten waar ze voor werken en komen in de beeldbanken terecht.
De andere kant van de groep zijn de streetstylefotografen, en dat zijn er steeds meer geworden de afgelopen jaren. Merken hangen invloedrijke bloggers vol met hun nieuwste spullen, in de hoop dat die blogger er dan mee gefotografeerd wordt en zo zorgt voor gratis PR voor het merk. Streetstylebeelden zijn mega populair geworden, dus vrijwel elke website en elk tijdschrift heeft er wel een item voor, en die titels sturen vaak hun eigen fotografen naar de shows om alles vast te leggen.
En dat is het grote verschil met de paparazzi; streetstylefotografen willen de outfit zo goed mogelijk vastleggen. Ze kijken eerst naar de kleding en dan pas naar de persoon. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, inmiddels is Chiara bijvoorbeeld zo’n grootheid geworden dat zij altijd wel gefotografeerd zal worden, al draagt ze een vuilniszak. Maar ook niet beroemde mensen kunnen op de kiek worden gezet, zolang ze maar een dijk van een outfit dragen. En dat wekt weer een hoop gekkies op, die in de meest hysterische outfits naar de shows gaan enkel en alleen met als doel op de foto gezet te worden.
En bij Chanel is al het bovenstaande in de meest grootste vorm te aanschouwen. Alles, van echte beroemdheden tot modeberoemdheden tot bloggers tot klanten tot alles komt erheen. Een deel mag ook echt naar binnen, een deel blijft buiten ronddrentelen – onder wie ik. Dammit. Je moet je voorstellen dat er tientallen grote zwarte auto’s met geblindeerde ramen aan komen rijden, waaruit dan Een Beroemdheid komt en dat IEDEREEN daar dan bóvenop springt. Aan de andere kant van de straat komt er nog een paradijsvogel aanlopen en dan verplaatst het hele gebeuren zich weer daarheen. Echt, het is geweldig om te zien hoe snel de gemiddelde fotograaf kan rennen, dwars door de drukte over de straten, alles voor het perfecte shot.
Mocht je ooit een keer in Parijs zijn tijdens Fashion Week, ga dan op de laatste dinsdag van PFW om een uur of 10:00 naar het Grand Palais en daarna in de middag naar Jardin des Tuileries, waar dan Valentino showt. Zoek een plekje, pak een stoeltje en kijk. Kijk je ogen uit naar het malle spektakel dat Fashion Week heet. En op straat is het écht ‘front row only.’
