Happy & Healthy
EINDELIJK! WE MOGEN PARIS HILTON-ROZE WEER LEUK VINDEN
4 x waarom roze een ontzettend goed en volwassen idee is
Toen Liesbeth vertelde dat ze haar vleugels zou uitslaan en het Amayzine-nest verliet, schoten me twee namen te binnen. Renske (je weet wel, zij van die koortslip op haar eerste dag) en Kalinka. Want allebei slim, niet vies van het produceren van een verhaaltje over seks, een licht ongezonde obsessie met tassen en, zoals ze dat in bladenmakersland noemen, een uitstekende pen. Dus rapapapa en aandacht en applaus voor de eerste bijdrage van Kalinka. Hij gaat over roze, dus ik ben al om.
Roze, ik ben gek op roze. Ik ben dol op het zachte fluffy pink van suikerspinnen, het harde knallende signatuurroze van de Italiaanse ontwerpster Elsa Schiaparelli (naast Coco Chanel een van de belangrijkste designers in de jaren twintig en dertig), het oranje/roze van flamingo’s en het bijna door de zon verschoten biggetjesroze van balletschoenen. Roze heeft op mij een lichamelijk effect: ik wil erin bijten, het vastpakken, aaien, betengelen, om me heen vouwen! Alles! Het is liefde (ja, ja, ja, of een fetisj, ik hoor het iedereen al zeggen).
Toch vind ik het eigenlijk niet kunnen, roze. Het heeft iets enorm kinderachtigs, alsof je Barbie nooit ontgroeid bent. Ik associeer het met superrijke Amerikaanse trofeevrouwtjes in overdreven protserige paleisjes, die monddood en volledig opgeprikt het barbieleven naspelen waar ze al hun hele leven van gedroomd hebben – bonjour tristesse. Dat wil je dus niet. Het tegengif? Een garderobe met zwarte, grijze en donkerblauwe kleren, jeans en wat gekleurde accessoires voor good measure.
“Het heeft iets enorm kinderachtigs, alsof je Barbie nooit ontgroeid bent”
Roze, het schijnt marketinggoud te zijn. Wil je iets aan ‘de vrouw’ brengen? Make it pink en het verkoopt. Ik vind die lineaire gedachte iets heel denigrerends hebben; het reduceert alle vrouwen tot Pavlov-poppetjes die kwispelen om elke roze worst. ‘Vrouwen’ is niet één doelgroep; vrouwen zijn heel verschillend. Een ‘lief’ kleurtje doet niet elk ‘hartje’ sneller kloppen. Plus: we zijn niet eendimensionaal; vrouwen begeren meer dan spullen in pink. We zijn Barbie niet.
Het roze in mijn leven beperkt zich dus tot de wolk tule van de tutu van mijn dochter waar ik af en toe even mijn neus in douw. Tot nu dan. Want opeens zie ik overal chique roze opties – gelegenheden en dingen die mijn liefde voor roze volkomen salonfähig maken. Ik ga er vol in, denk ik. Mind the sugar!
Roze op z’n best. Vier keer sleek en chic pink.
Het is een van de coolste hangouts in London nu, Sketch, een venue voor food, kunst en muziek, waar vooral restaurant The Gallery ieders buitengewone belangstelling heeft. Het is er pretty in al z’n pink-heid, met zachtroze op de muren en schelpvormige fluwelen stoeltjes – een beetje jarenzestigstijl – en een bar met roségouden achterwand. Het oogt strak en welcoming, een waan backdrop voor de zwart-witte lijntekeningen van artist David Shrigley.
2. Grafea
Het Britse leermerk Grafea is groot in klassieke tassen van tof dik tuigleer, van simpele saddle bags tot bucket bags en rugzakken. En, nou komt het mooiste: ze zijn er in pastelkleuren! De roze rugzak was natuurlijk onmiddellijk mijn lievelings: slicke, cleane uitvoering en toch juichend, jubelend, adembenemend pink.
3. Dr. Martens
Geen betere boot dan de stoere Pascal-veterschoenen van Dr. Martens, een klassieker die zich stevig in mijn garderobe verankerd heeft. En, djiezus kraaist, wat was ik instantly verliefd op de zachtroze exemplaren van leer. Het leer is heel bijzonder, mat, met een eierschaalachtige finish. Perfect huwelijkje van delicaat en robuust.
4. Philips Sonicare DiamondClean
Philips nieuwste tandenpoetswonder is een hightech mirakel met vijf poetsstanden voor het extra goed verwijderen van tandplak en een tandvleesmassage, en een kraakhelder oplaadglas (ja, dat is wat je denkt). Lekker slank en ergonomisch ontwerp dat het best tot z’n recht komt in zacht metallic roze, niet in een van de andere sufkleuren, natuurlijk.
