Guilty Pleasures

adeline mans

Misschien heb je het al gelezen, maar we hebben dus een nieuwe aanwinst op de redactie. Meet Adeline Mans, onze pop-up contributing editor die je gaat vermaken, let op mijn woorden. Lees dit en dit maar even, moest ik in ieder geval heel erg om lachen. Omdat je zonder guilty pleasures hier een dichte deur tegen je neus aan gesmeten krijgt zijn hier die van Adeline. En hou je vast, het zijn er een heleboel.

Wat is je meest gebruikte smoes?

‘Het was zó druk op de weg. Maar echt, zat er weer zo’n slome duikelaar voor me en drie, vier, vijf files hè? Echt o-ve-ral. Of appen dat ik onderweg ben, maar dan eigenlijk nog met één been in m’n broekspijp probeer wat mascara op de wimpers te krijgen. Ik vind te laat komen horror, dus als de tijd me te snel af is, misbruik ik alle argeloze weggebruikers die op mijn pad komen. Maar als ik jou app, niet hoor, dan sta ik dus echt rammend vast op de A4.’

Bij welke film, tv-programma of serie moet je elke keer weer huilen?

‘Bij wat niet? Als Dokter Pol op Discovery een huiseend niet kan redden? Tranen met tuiten. En bij Water for the Elephants snifte en snotterde ik in delen. Ik begon vorige week bij RTL en huilde het een week later af bij Fox. Gaat Robert met z’n bus door Zuid-Afrika? Janken, brullen, sluizen open. En dan zetten ze die bus ook nog eens aan het einde van de straat. Snap jij dat nou?’

Je ultieme guilty pleasure?

‘Uren droogshoppen. Ja, dat je doet alsof en je het niet doet. Gierend dure tassen, duizend armbanden en vooral bizarre probeersels, plop de mand in. Ging trouwens gruwelijk mis vorige week. Klikte ik op ‘bestellen’ en niet op ‘winkelmandje leegmaken’. Was ik nog ingelogd? Neeee, ik was nog ingelogd. Oh my gooood, vorige, vorige, annuleren, kruisje. Bedankt voor je bestelling. Mijn creditcard en ik zijn in therapie.’

Van welke slechte muziek kan je stiekem enorm genieten?

‘The Rose van Bette Midler. Ik heb deze klassieker een keer op een, niet nader te noemen, Spaans eiland grandioos om zeep geholpen (nog meer, ja). Denk: in een lege karaokebar met een kan sangria in m’n kraag en gesloten ogen een tranentrekkende valse versie vertolken. Die ene die je normaal met ramen en deuren gesloten doet, die. Ik heb m’n bestie nog nooit zo zien huilen. Van het lachen. Het Neerlands smartlappenrepertoire ken ik ook uit ‘t blote bolletje. Ik zeg altijd dat dit mijn horeca-erfenis is, maar die uithalen zijn stiekem zoooo lekker.’

Wat is je stiekeme hobby?

‘Someecards googelen, die zijn ge-ni-aal. Ik weet voor elke kaart de perfecte ontvanger, maar opsturen, ho maar. Iets met een chicken en bange sch… Juist.’

En je vreemdste eigenschap?

‘Ik heb een op-de-bank-hangritueel met een wanstaltige koefleecedeken. Zonder werkt niet, dan is mijn relaxmodus helemaal niet aan. Normaalste zaak zou je denken, tot het 30 graden is en ik mijn teen voor het gevoel onder de punt van die deken steek.’

Heb je een dwangneurose?

‘De krant van gisteren, vuile pannen en kopjes, briefjes en boekjes. Ik ben de stapelaar der stapelaars. Als iets keurig op de stapel ligt, dan valt het onder de noemer opgeruimd. Die van mij dan, niet die van hem.’

Wat zouden mensen nou écht niet van je verwachten?

‘Ken je de uitdrukking: ‘de heer in het verkeer is vaak de vrouw’? Wasn’t me. Lieve vrienden van Renault, niet verder lezen. Ik foeter en tier, gas is mijn middle name en de tweesecondenafstand-regel, nou ja, dat is een indicatie. Toch?’

Wat is je grootste zinloze irritatie?

‘Als ik naast iemand loop en die persoon in mijn loop loopt. Ken je dat? Zo’n klein duwtje, een ledemaat die tegen mijn sierlijk zwaaiende arm tikt, de punt van een tas in mijn ribben. Is een dingetje hoor, daar word ik kwaaiig van. Totale larie.’

En qua eten? Wat eet je ’s avonds stiekem op de bank wat je ei-gen-lijk niet zou moeten doen?

‘Ik. Eet. Iedere. Avond. IJs. En dan lepel ik geen bak Ben & compagnon leeg. Nee, ik eet ijslolly’s. Je weet wel, die gekleurde staafjes die je eerst zelf moet invriezen. De smaken citroen en cola zijn m’n lievelings, geen citroen in zo’n ding te vinden natuurlijk. Oh, en katjang pedis. Ik eet zonder blikken of blozen een zak van die hete rakkers leeg.’

Welk woord gebruik je eigenlijk nét iets te vaak?

‘Ik vind alles ‘ontzettend’. Die wijn is ontzettend lekker, hij was ontzettend laat (of ik) en dat jurkje staat je ontzettend geweldig. Je raakt er gewoon een beetje ontzet van, zo vaak.’