Fun & Famous

HET DRAMA ACHTER VLUCHT HS13

by Marion Pauw

Volg jij Vlucht HS13 al? Je weet wel, die nieuwe serie met Katja Schuurman waar vorige week al bijna één miljoen mensen naar keken. Om even je geheugen op te frissen: Liv (Katja dus) brengt haar man Simon (Daniël Boissevain) naar het vliegveld. Vervolgens hoort ze dat zijn vliegtuig is neergestort. En dan… komt ze erachter dat hij nooit aan boord heeft gezeten. Nog niets gezien? Dan heb je vanmiddag nog precies genoeg tijd om op Uitzending Gemist de eerste dubbelaflevering te kijken. Vanavond om 20.25 uur haak je dan gezellig aan op NPO3 om te kijken hoe het verder gaat.

Als je naar een serie kijkt, is het vooral niet de bedoeling dat je nadenkt over hoe de serie is gemaakt. Sterker nog, zodra je gaat denken dat iets niet kan of dat het lijkt of een acteur zijn tekst ‘opleest’, klap je er uit. Een goede serie zuigt je naar binnen en laat je alles om je heen vergeten, en al helemaal over het feit dat ooit iemand dit allemaal heeft zitten bedenken. Het is al helemaal niet de bedoeling dat je nadenkt over hoe zwaar zo’n bedenker het heeft gehad om jou al dit entertainmentgenot te kunnen verschaffen. En toch wil ik het dáár nu even over hebben. Want zo’n bedenker, dat ben ik.

En omdat jullie nu allemaal mijn beste vriendinnen zijn, ga ik jullie het ware verhaal vertellen achter HS13

Samen met Elle van Rijn kreeg ik vorig jaar zomer de opdracht om de Turkse serie Son (dat betekent: ‘het einde’) te bewerken voor de Nederlandse markt. En dat bleek a hell of a job te zijn. En omdat jullie nu allemaal mijn beste vriendinnen zijn, ga ik jullie het ware verhaal vertellen achter HS13. Het drama áchter het drama, zeg maar (like dit artikel als je dit ook zo’n geniale woordspeling vindt, hèhèhè).

Complicatie nummer één: om te beginnen bleken de originele scripts nauwelijks bruikbaar te zijn. Turken houden blijkbaar van een soapmatige aanpak met honderden verhaallijnen en The Bold and the Beautiful-achtig gestaar in de verte. Het gevolg hiervan was dat we meteen al begonnen met een achterstand. In plaats van een beetje bewerken en knippen en plakken, moesten we nu geheel nieuwe verhaallijnen verzinnen. En hier hadden we uiteraard qua planning geen rekening mee gehouden. Gelukkig zitten er heel veel uren in een week als je echt geen andere keus hebt. Ik denk serieus dat ik maandenlang 60 uur per week gewerkt heb.

Complicatiefactor numéro 2: we moesten 10 afleveringen maken van 50 minuten. Dat is ongelofelijk veel. Zeg maar zo’n 5 speelfilms aan elkaar vastgeplakt. Bij sommige series heb je zogeheten stand alone-afleveringen: ieder aflevering is een afgerond verhaal. Dit was niet het geval bij Vlucht HS13. We hadden te maken met één ongelofelijk lange plotlijn. Dat maakte het heel lastig om de spanning vast te houden en de informatie te doseren. Al maakte dat de opdracht natuurlijk ook wel weer heel erg uitdagend.

Zo. Nu je dit gelezen hebt, zul je nooit meer met dezelfde ogen naar een televisieserie kijken

Complicatiefactor 2b, voortvloeiend uit 2: omdat we te maken hadden met 500 minuten drama, hadden we ook het nodige aan verhaallijnen. Die moesten óók nog eens allemaal kloppen. Dus als je personage A in aflevering 2 iets laat zeggen, dan moet dat nog wel kloppen met wat hij zegt in aflevering 9. Heb je enig idee hoeveel hersencapaciteit dat in beslag neemt?

Dan complicatiefactor nummer 3: er werd de hele tijd van alles en nog wat veranderd. Nadat we eerst alle veranderingen hadden doorgevoerd van de producent en de omroepbazin, kwam de regisseur erbij en die wilde wéér van alles en nog wat anders. Dat is de regisseur natuurlijk goed recht, hij moet het draaien per slot van rekening, maar het maakt het werk van de schrijver er niet makkelijker op. En ook hier speelde complicatiefactor 2b weer een rol. Want efkes iets veranderen in aflevering 4 betekende grote problemen in afleveringen 2, 7 en 8. En die moesten we dan ook weer oplossen en dat was dan soms te laat en dan liep alles in de soep en moesten we wéér alles veranderen.

Zo. Nu je dit gelezen hebt, zul je nooit meer met dezelfde ogen naar een televisieserie kijken. En dat is nu ook weer niet de bedoeling. Zullen we daarom afspreken dat je deze post zo snel mogelijk vergeet?