Happy & Healthy

Permanente Discopiep

Hoera. Ik ben er weer en wat hebben jullie me gemist! Zeg me dat jullie me gemist hebben. Anyways, we beginnen meteen. En met een vet serieus onderwerp ook nog. Namelijk de piep in mijn oor. Wat zeg ik: de permanente piep in mijn oor.
Vroeger kwam ik na het uitgaan altijd thuis met een tijdelijke snoeiharde piep of suis in mijn oren. Vond ik normaal, hoorde erbij. Sterker, ik vond de herrie stiekem best gezellig, kon ik tenminste nog een beetje naviben en shit. On top of that was de herrie de volgende ochtend dus altijd als sneeuw voor de zon verdwenen. Bam. Weg. Vertrokken! Zijn biezen gepakt! Met de noorderzon vertrokken! Afgetaaid! Afgenokt! De hieltjes gelicht!
Oké, ik stop al, ik zat alleen zo lekker te gaan.
Tót ik een jaar of wat geleden besloot naar het metalconcert van een vriend te gaan. Alwaar ik dus pal naast de boxen ging staan, want anders kwam ik middenin de moshpit terecht en die was heel eng en superheftig en er waren allemaal wapperende haren. Maar nu zeg ik: misschien had ik nog beter mee kunnen pitten tussen de haren, want wat hoorde mijn oor de volgende ochtend? Juist, de uitgaanspiep. Eerst dacht ik nog: huh, ik heb zeker te kort geslapen, mijn hersenen hebben niet genoeg tijd gehad voor de herstelwerkzaamheden, misschien ebt het in de loop van de dag weg? Maar nee hoor. NEEN. De piep ging niet weg. Die avond niet, de volgende ochtend niet, die week daarop niet, nooit niet.

Kortom: ik loop sindsdien dus rond met een soort piep/ruis in mijn oor. Officieel heet het tinnitus, twee miljoen (!) mensen in Nederland hebben er last van en eigenlijk valt er – behalve zorgen dat ik genoeg rust pak – in mijn geval niet veel aan te doen. Gelukkig is het geluid in de basis leefbaar. Overdag hoor ik het amper, dan voeren de geluiden van alle dag de boventoon. Maar zodra ik in bed ga liggen of in een stille ruimte zit, hoor ik het maar al te goed. En geloof me als ik zeg dat het een eng, irritant, vermoeiend en onvoorspelbaar geluid is. Meestal is het dus een piep, maar soms hoor ik de boor van de tandarts en weer andere keren is het of ik de zee hoor uit een schelp. Ik maak geen grappen hoor. Oh, en soms zwelt de piep zomaar opeens even aan en zit ik angstvallig te wachten tot het geluid weer wat afneemt.
En daarom zeg ik: leer van mij. Voorkom deze ellende. Ga sowieso alsjeblieft nooit pal naast een box staan. Je moet sowieso minimaal twee meter afstand houden. En zorg in go des naam voor fijne oordoppen. Bij de hoorwinkel kunnen ze onzichtbare oordoppen maken die op een perfecte manier alle tonen doorlaten, maar dan wat afgezwakt. Daardoor krijg je het concert of festival wél mee, maar dan dus niet zo achterlijk hard.

Nou, dat was ‘m weer voor vandaag. Goed in je oren knopen dit stukje, hoor. En als je meer wilt weten over tinnitus, dan moet je even naar Stichtinghoormij.nl.