Samenwoondagboek

OVER GORDIJNEN EN DAT IK DE TAKEN VERKEERD HEB VERDEELD

Water bij de wijn

“Henk eruit of jij eruit!”

Deze zin werd serieus gezegd. Gelukkig wel met een hele dikke grijns op zijn gezicht en ik die dan weer net deed alsof ik stampvoetend de deur uitliep, want ik vind die bananenplant zo ontiegelijk lelijk. Al helemaal omdat de bladeren donkergeelbruinig uitslaan en er dus ook gewoon niet goed voor gezorgd is. Maar Henk is heilig, want als ik er iets lelijks over zeg, is het bal. Nu kwam ik gister thuis en was Henk gesnoeid, de verrotte bladeren waren weg en nu steekt er nog maar een heel klein pluimpje uit de gigantische bak. Een stuk beter dan dat rottende blad, dat wel. Het irritante is dat zo’n bananenplant ook superlang zonder water blijft leven, dus ik kan ‘m ook niet stiekem verhongeren of zo. Sorry, dat is flauw. Ik heb me erbij neergelegd. Hij heeft tenslotte ook zonder gemekker mijn tientallen kussentjes, mandjes, bakjes, duizenden badkamerspullen, kunst en bank toegelaten.

“Henk eruit of jij eruit!”

Op zoek naar een kleed

Stukje bij beetje is het huis steeds meer af. We zijn nog op zoek naar een mooi kleed. We hadden er wel eentje op de kop getikt bij een Perzische tapijtboer en we dachten dat we een vette deal hadden voor een heel groot kleed. Dus hup, ding opgerold en mee op de scooter. Vriend zag niets tijdens het rijden, want dat tapijt klemde tussen zijn benen en stak nogal hoog uit. Ik zat achterop en kon er net overheen kijken, dus coördineerde de route naar huis. Thuis aangekomen -het was al donker- rolden we het uit en waren enthousiast. De volgende ochtend hing er een ongelofelijke vieze walm in de woonkamer en in daglicht was het eigenlijk een kleed dat op een tafel in een bruin café moest liggen. Ontiegelijk oubollig en ik bespeurde ook overal versleten plekken. Dat ding ging dus weer terug. Koop dus nooit ’s avonds een kleed met haast en kooplust. Dan gaat het mis.

Geloof me: ik had alles zeker vijf keer opgemeten om het zeker te weten…

Opmeten is niet mijn sterkte kant

Dan was er nog iets met de gordijnen. Die had ik opgemeten van de rails tot de grond en op een groot A4 opgeschreven. 2.73 meter om precies te zijn. Ik nam de stof mee naar de kleermaker met de vraag om er gordijnen van te maken en het precies op die maat om te zomen. Geloof me: ik had alles vijftien keer opgemeten om het zeker te weten. Wat denk je? Na het ophangen zweefden die dingen minstens 20 centimeter boven de grond. Geen gezicht. Hoe. Is. Dit. Mogelijk? Voordat ik mijn hoofd uit het raam wilde gooien, mat ik voor de zekerheid de gordijnen op. 2.55 meter. Ha! Dan zat ik niet fout, zij hebben het gewoon verkeerd gedaan. Ook vervelend, maar gelukkig niet mijn schuld. Dacht ik, want meneer nam zijn eigen meetlint en die gaf 2.73 meter aan. “Krijg nou wat zeg, ik geloof dat ik gek word hiero.” Je gelooft het misschien niet, maar ik heb mijn eigen centimetertje opgehaald thuis om het daar nog een keer op te meten en die gaf weer de juiste maat aan. Terwijl de rolmaat en het centimeterlint (natuurlijk) even lang waren. Nou goed, een mysterie en de kleermaker ging weer aan de slag om die gordijnen langer te maken. Ze hangen nu waanzinnig en précies op de grond.

“Laat mij er maar voor zorgen dat de handdoeken altijd vers zijn, de voetbalkleren fris ruiken en nooit alle sokken in de was zitten.”

Hij raakt eraan gewend

Over de taken in huis. Nu waren we al ontzettend veel bij elkaar voordat we echt op één adres gingen wonen, dus ik draaide wel eens een wasje bij hem of haalde er een stofzuiger doorheen. Schoonmaken en opruimen vind ik een leuk werkje en de was doen doe ik sowieso liever zelf. Ik heb daar een eigen systeem voor en heb nogal kwetsbare kledingstukken die met liefde behandeld moeten worden. Laat mij er maar voor zorgen dat de handdoeken altijd vers zijn, de voetbalkleren fris ruiken en nooit alle sokken in de was zitten. Ook koken vind ik heel leuk (duuh). Hij heeft er nou eenmaal minder plezier in, dus laat het aan mij over en dat vind ik heerlijk.

Dan sta ik ook altijd eerder op en maak dan thee voor mezelf en koffie verkeerd voor hem. Geserveerd op bed ja. U hoort het: ik kook, ik was, ik breng elke ochtend koffie op bed en maak schoon (oké, we hebben een schoonmaakster). Ik klaag absoluut niet, want ik vind het allemaal fijne taakjes, maar je moet zijn beteuterde gezicht eens zien als ik vergeet koffie te zetten in de ochtend…