Happy & Healthy

WAAROM CASH BETER IS DAN JE KAART

by Kalinka Hählen

Morgen is het Black Friday en het saldo op mijn bankrekening heeft veel weg van de kleine prijsjes in het koopjesrek. Ergo: geen major discounts to be had! Ik vind het redelijk rampzalig: de hoogste kortingen van het jaar en geen geld om jezelf vreselijk veel geld te besparen, geen geld om geen dief van je eigen portemonnee te zijn!

Opgenaaid door de slechtsééndagurgentie van verschillende koopjes, constateer ik gefrustreerd dat mijn geld niet toereikend is voor een shopping frenzy, laat staan voor alles dat in december nog bekostigd dient te worden. Het is steevast in december dat ik aan het einde van mijn geld nog een enorm stuk maand overhoud (bedankt Loesje, voor deze adequate omschrijving van de current situation). En mijn pinpas is de schuld van alles.

Sinds het contactloos betalen – een betaalmethode die ik aanvankelijk schoorvoetend in praktijk bracht, toch altijd een tikkeltje bang dat de komma bij een bedrag van twee euro vijftig stiekem en ongezien twee plaatsen naar rechts zou hinkelen – lijk ik meer geld uit te geven dan ooit. Dat is misschien niet zo, maar door alleen te wapperen met een pas voel je geen enkele betaalpijn meer, waardoor je telkens bijzondere verrassingen aantreft bij het bestuderen van je rekening. Drie tienen voor een lunch bij Dignita? Really? Een ‘dingetje’ bij H&M van zeven euro negenennegentig? Wat dan? En heb je echt zes pieken per dag uitgegeven aan koffie? Dat had je nauwelijks geregistreerd.

Betaalpijn voelen, zoals die je keihard treft wanneer je met harde munt en knisperend briefgeld betaalt, schijnt instrumenteel te zijn voor een uitgavepatroon dat binnen de perken blijft. Cash overhandigen doet het meeste zeer, pinnen heeft al minder impact en contactloos betalen doet vrijwel niets, omdat er slechts gezwaaid hoeft te worden en er geen pincode meer aan te pas komt. Onderzoek van bedrijfsinformatieleverancier Dun & Bradstreet wijst uit dat mensen die met een kaart in plaats van cash betalen, gemiddeld 18 tot 20% meer geld uitgeven. Dat is niet mis. Hoezo geen pijn?

“Oh. Nee. Het einde van mijn geld was al in zicht.”

Wie de feestdagen wil overleven zonder rode cijfers doet er goed aan met een buidel vol cash door het land te trekken. Je hebt er niet alleen een beter inzicht in je uitgaven door waardoor telkens een paar euro boven je cadeaubudget spenden minder makkelijk is, de bodem van je buidel is ook echt de bloody limit. Bovendien schijn je door het overhandigen van cash blijer te worden van je aankopen – zoals zo’n fluwelen jasje dat we na het lezen van Renskes blog dus per se moeten hebben: pijn leidt tot commitment, je moet wel aan jezelf kunnen verantwoorden waarom dit zo’n fantastische koop is. Cash moeten overhandigen werkt dus een beetje als bezinning: is dit echt dat knisperende automaatfrisse honderdje waard?

Zulke bezinning kan ik gebruiken – en velen met mij, heb ik zo het idee. Ik ga alvast ouderwets flappen tappen om in de stad stuk te slaan. Oh. Nee. Het einde van mijn geld was al in zicht. Van harte beterschap voor mijn financiële toekomst.