Waarom het ronduit kut is als je partner op vakantie is

Ik ben echt een verschrikkelijk slechte en hypocriete thuisblijver. Zelf all the time op vakantie gaan (en dan mag vriendlief niet zeiken), maar als de ander dan ineens een weekje weg is, dan heb ik het -slik- ronduit kut…

Sander is zijn jaarlijkse week op wintersport met z’n vrienden en ik ben weer eens kribbig. Niet omdat ik hem zijn uitje niet gun. Dat doe ik namelijk zeker. Maar omdat hij weg is en ik simpel gezegd, eh, niet. Ik weet niet of het hier om een typisch gevalletje FOMO gaat (the Fear Of Missing Out) of dat ik er gewoon niet tegen kan dat ik nu eens degene ben die thuis ‘wacht’. Zielig en alleen, à la Bridget Jones met ijs op de bank tot haar partner weer heelhuids terugkeert. Mijn feministische hart barst in huilen uit na het realiseren van de vorige zin. Enfin, ik zie mezelf niet echt in de categorie ‘zeikvriendin’, maar de enige, énige eis die ik stel als mijn partner weg is, is dat hij me iedere avond even belt. Gewoon, zodat ik weet dat het goed met hem gaat en omdat ik benieuwd ben naar zijn verhalen.

Nacht 1. Ik word wakker om half 4 ‘s nachts, kijk op mijn telefoon, zie geen gemiste oproep en denk dat mijn vent A: bedolven ligt onder een lawine, B: mij toch even niet zo belangrijker vond vanavond of nog erger C: met z’n dronken harses is thuisgebracht door een aantal krolse dames in Tiroler pakjes. Ik quote mezelf: “Stuur je mij niet eens een appje met welterusten? Gierigheid.” Nu ik dit teruglees lach ik om mezelf, maar je begrijpt dat ík dit niet gezegd heb, maar mijn geest tijdelijk was overgenomen door een zeer gefrustreerde vrouw. “Ja sorry lieverd, ik was in slaap gevallen”, zie ik de volgende ochtend om half 9 oppoppen in mijn scherm. Ik was in slaap gevallen… Echt zo’n typisch mannenantwoord.

Dag 2. Ik word gebeld om een uur om half 10 ‘s avonds. Ik versta hem amper, want de schnitzel, schnapps en shotjes hebben er beheurlijk ingehakt. “Ja nee liefje, gaat hartstikke goed hier. Was leuk bij de après-ski. We lopen nu op een berg en zijn een beetje -HIK- verdwaald…” Aan de ene kant trek ik dit soort telefoongesprekken héél erg slecht en wil ik à la minute een ticket Oostenrijk boeken, op een sneeuwscooter springen,  mijn vent ‘redden’ en hem vervolgens waarschijnlijk uitschelden. Aan de andere kant moet ik ook altijd lachen om zijn simpele ziel als hij zo tipsy is. Ik besluit me de rest van de week maar gewoon geen zorgen te maken en hem zijn ski- en zuipfestijn te gunnen. Met moeite dan. Knorrig en al.

Is jouw geliefde ook een weekje weg en voel je de kribbigheid al opborrelen? Lees onderstaande dan even door voordat jullie telefonisch tegen elkaar tekeer gaan.

1. Samen in een relatie zitten is simpelweg elkaar durven loslaten. Want ook binnen een hechte relatie is het goed als jullie allebei een ‘eigen’ leven hebben. Al zijn er grenzen, hè – dat begrijp je.

2. Maar je wilt dat hij dit, dat, zus, zo doet op vakantie. Bedenk dat een ander proberen te veranderen zinloos is. Het wekt alleen maar irritatie op.

3. Echte liefde kent geen angst. Hoe zweefteef dit misschien ook klinkt: liefde is een positieve energie. Het draait om plezier, verbondenheid, intimiteit, een diep gevoel van vertrouwen en elkaar het allerbeste gunnen. Ja, daar horen blijkbaar ook die twintig bier in de kroeg bij. Krolse Tiroler poesjes niet. Ik herhaal: niet.

4. Realiseer je dat jezelf vastklampen aan je partner egoïstisch is. Het lijkt een vorm van onvoorwaardelijke liefde, maar eigenlijk wil je de ander onder controle houden omdat je je onzeker voelt. Je bent bijvoorbeeld onzeker om alleen in het leven te staan of onzeker om de ander kwijt te raken. Terwijl dat meestal helemaal nergens voor nodig is. Jij bent toch de knapste? Duuh.

Geschreven door: Kiki Düren