Fun & Famous

WAAROM JE GOEDE IDEEËN KRIJGT ONDER DE DOUCHE

by Adeline Mans

Sta ik net grondig mijn haar in te zepen of, nog erger, met het scheermesje op mijn linkerscheenbeen en dan krijg ik zo’n Eureka-moment. Maar echt, in alle bescheidenheid, een bríljant idee. Het lampje plopt nog net niet aan. En negen van de tien keer slaat zo’n idee in onder de douche. Maar waarom daar?

Onder de douche ben je even lekker lonely. Het blijft lastig om daar Instagram te checken (bummer hè?) en je staat ongestoord met jezelf te douchen (meestal dan). Geen informatiestroom betekent ruimte voor allerlei ludieks en Eurekaatjes. Dit soort me-time (uhlgh) is essentieel om de bezem eens flink door je hersenpan te halen. Er is geen sprake van één ideeënhotspot in de wirwar daarboven. Na wat uurtjes slaap, dat is de incubatietijd van de geest, en een douche legt de boel nieuwe verbindingen in de hersenen met genialiteit tot gevolg.

Echt, ik vind het fantastisch. Maar waarom op het moment dat ik geen iPhone of kladblok binnen een armlengte afstand heb? Ik moet goede ideeën opschrijven, want anders spoelen ze zó met de shampooresten door het putje. Mijn kortetermijngeheugen doet het best leuk, maar als het op ideeën aankomt, dan ontglipt het me waar ik bij sta of douche. Dus herhaal ik het als een mantra tot ik de kraan dichtdraai, mijn rechterhand heb afgedroogd en mijn telefoon kan pakken om het lumineuze idee te noteren.

Nou, het zit dus zo. Als je onder de douche staat, dan kan het zomaar zijn dat je in een semi-meditatieve toestand raakt. En dit is dé staat voor al dat intelligente geweld daarboven om die inzichten en hallelujaatjes te creëren. Zen is ook niet de vruchtbaarste bodem, want dan is het weer te rustig en kalm voor het beste idee van Nederland. Semi-meditatief wil je, niet de dalai lama. Ben je het type doucher dat binnen één minuut afgedroogd en klaar is (hallo daar, als je bestaat)? Dan is dit niet het einde. Rij naar huis, kook, maak schoon, fiets en wandel dat het een lieve lust is. Grote kans dat de semi-meditativiteit (?) toeslaat. Onder de douche blijft het trouwens allemaal wat meer hangen, want daar verwacht je ze niet. Een beetje: didn’t see that one coming. Terwijl je bij een loeiproductieve brainstorm een idee eist van je hoofd en dan valt het niet zo op. Veertien procent van je medemensch jumpt onder die inspirerende waterstralen voor wat creatieve input. Hé, snap ik best. Douchen, brainstorm, douchen, brainstorm.

Maar na je creatieve slaapje (de boom in met die schoonheid) en tijdens die ochtenddouche is het niet de bedoeling dat je de boel forceert. De denk-aan-een-roze-olifant gaat hier niet op. Gewoon lekker als een leeghoofd douchen. En als dat idee ineens in je bovenkamer opduikt, dan deponeer je ‘m als de sodemieter op een notitieblok. Heeft het nieuwe materiaal weer vrij baan. In theorie kan ik dus veel meer uit zo’n douchesessie halen, als ik me niet zo panisch vastklamp aan mijn mantra. Ik heb de oplossing hoor. Aquanotes is mijn redder in bange douchetijden. Kan ik zo hartstikke waterproof die Einsteiners neerpennen.