WAAROM JE NOOIT JE BORD HAD MOETEN LEEGETEN

Zonder al te veel moeite kan ik me lange eettafelsessies herinneren waarin mijn vader met gebalde vuist op tafel sloeg en brulde dat ik mijn bord leeg moest eten. Of nou ja, zo barbaars was het allemaal niet, maar er waren wel degelijk verhitte ‘gesprekken’ waarin ik zei dat ik geen honger meer had en hij zei dat ik pech had en m’n bord leeg moest eten. Hij is niet het type mens dat meteen naar Afrika gaat wijzen, maar uiteindelijk zijn dat soort argumenten natuurlijk wel de basis voor het hele “eet je bord leeg”-verhaal. Anderen hebben honger, dus jij moet niet zo verwend doen en gewoon eten wat je kunt.

Welnu, nieuw onderzoek van het European Journal of Clinical Nutrition (geen idee wat dat is, maar het klinkt serieus en dus slim) wijst uit dat dat dus helemaal niet per se een goed idee is geweest. Want kinderen die van jongs af aan de gewoonte hebben aangeleerd om alles wat op hun bord ligt op te eten, gaan op latere leeftijd ook meer eten. “Die kinderen hebben gemiddeld genomen een hoger BMI dan kinderen die dat niet hoeven te doen.” En dat is nog niet alles, want kinderen herkennen de signalen van ‘honger hebben’ en ‘vol zitten’ niet goed meer doordat ze altijd ondanks alles toch hun bord leeg moest eten.

Aha! Dus daar komt het door dat ik niet zomaar één kikkertje kan eten maar altijd meteen de hele zak op moet maken! En daardoor komt het dat er voor mij niet zoiets bestaat als één glas wijn, die hele fles moet leeg! Echt alles wordt me opeens zo duidelijk. Blij dat dat is opgelost en zo zie je maar weer; alles heeft altijd zo zijn oorzaken. Mocht je zelf met kinderen aan tafel zitten tegenwoordig, dezelfde onderzoekers geven als beter alternatief dat je kinderen gewoon kleinere porties moet geven. En als ze daarna nog trek hebben, kunnen ze een extra portie krijgen. En dan worden het later allemaal heel beheerste en gecontroleerde mensjes. High five!