Happy & Healthy
WORKING 9 TO 5
Op z’n Dolly’s gezegd: working 9 to 5, what a way to make a livin’. Dit zong ze met iets ander intenties dan ik het bedoel, maar kleinigheidje. Op Amayzines redactie is het trouwens pak ‘m beet van half tien tot zes, dus geen geroest in zo’n stramien. En dan fluister ik je nog niets in over de leukste avondjes, fijne ontbijtjes of vlammende weekendjes.
Geen negen-tot-vijf-taferelen en daar gedijen we prima op. Situatieschetsje: het is zondagmiddag, de kerstboom en kaarsen én Skyradio zijn ON, net een klein wijntje (twee dus) bij de lunch en nu tik ik lekker een stukkie. En wat blijkt uit de emancipatiemonitor 2016? Dat veel meer vrouwen dat willen, die flexibele uren.
Logisch, toch? Ik begin voor het gemak op het moment dat je wekker gaat. Als je geen kiddo’s hebt waarbij je hand-en-spandiensten moet verlenen, dan ben je wel een intens slecht ochtendmens (of je sport, net als onze Simoon). De wereld wordt leuker als je dan net dat uurtje extra op de klok hebt. Ik heb al moeite met mezelf aankleden en eten geven ’s ochtends, dus chapeau voor de supermama’s en sporters onder ons. Daarna stap je in de auto, samen met héél Nederland. Of je scheurt al zigzaggend op het fietsje door de stad. Oooof je staat in de trein, want zitten in dat voertuig is bijna vooroorlogs, kunnen we ons niet herinneren. Kijk, dat hutjemutje op de spoor- of snelweg is toch zonde van je kostbare tijd. In die minuten rammel je thuis aan de keukentafel al je mailtjes de deur uit. Zijn de mean-mail-machine én het filemonster in één klap opgelost. Zo makkelijk is het minister Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus (manman, iets met dubbele achternamen). Je moet met de directeuren aan tafel, krijg je blijheid van.
“Als het einde van de werkdag in zicht is begint de riedel gewoon weer.”
Als het einde van de werkdag in zicht is begint de riedel gewoon weer. Vriendin X had een extra oppas die de kleine man ophaalde van de opvang. Voor een kwartier (ja, je leest het goed, vijftien hele minuten). En dat kwartiertje arbeid deed ze met liefde wat later op de avond als de jongeman onder de wol lag, maar dat zat er niet in. Ik vind dat raar. Ja, dan druk ik me zachtjes uit. Het had zo mooi kunnen zijn, maar het werd een oververhitte jonge mama die zich rot rende van de opvang, naar het werk, via de oppas en weer naar huis.
Waarom, maar waaaaarom laat een pientere baas jou nog van (half) 9 tot 5 opdraven? De emancipatiemonitor zegt zelfs dat vrouwen méér willen werken, als ze zelf de uren in mogen delen. Ligt het aan mij of zijn dit mooie dingen op een presenteerblaadje? Een uitgeruste vrouw telt voor honderdduizend én ze werkt nog eens meer ook. Scheelt een berg deeltijd. Maar diezelfde monitor zegt trouwens ook dat de emancipatie verdraaid traag gaat, dus ik voorzie hier met laptops slingerende carrièretijgers op de Dam om alsje-alsjeblieft meer te mogen flexwerken. Gek eigenlijk.
