ALS DE BABY’S VAN JE VRIENDEN ARRIVEREN

(en wat je dan allemaal denkt)

Drie jaar geleden enterde de eerste baby in mijn squad, een bizar knappe jongeman met blauwe ogen en blonde krullen. Wist ik toen nog niet, maar zo ontpopt ‘ie zich tegenwoordig. Daarna volgden nog een jongen, nog een jongen, toen een meisje en toen weer een jongen. Ja, we zitten flink in de mannen, dus hou je meisjes maar veilig thuis (is mijn advies). Maar als je zelf nog niks in de wieg hebt liggen, dan zijn veel dingen nieuw. En onbegrijpelijk. Ga je dus de gekste dingen van denken, zoals dit.

1. Allereerst denk je: hoooooly guacamoly. Want er komen kinders en daar had je het vroeger wel over, maar dat was vroeger (als in: het lijkt wel gisteren). Toen riep iedereen dat ze pas over een jaar of tien… Oh meine lieben, dat is dus tien jaar terug. En nu is het echt. Een baby, met tien vingers en tien tenen. Als ‘ie een beetje goed in model is natuurlijk. Ho-ly-gua-ca-mo-ly.

2. Moet ik nu ook? Ze denken vast dat ik nu ook. Maar ik heb geen wens. En tóch denken ze het. Ik ga maar gewoon tegen iedere willekeurige voorbijganger die ik tegen het lijf loop zeggen dat ik niet wil. En zie ik ze dan nog wel? Kunnen we nog flink aan de drank? Moet ik nu naar kinderverjaardagen?

3. En hoeveel veranderen de parents to be? Ja, want de vroeg is dus niet óf maar in welk percentage. Er is een druif in aantocht en die zet het flierefluitbestaan op z’n kop.

4. Is maatje 56 klein? Het lijkt me ieniemienie. En hoe hard groeit zo’n koter eigenlijk? Anders koop ik nu iets belachelijk duurs en kan hij het over twee weken niet meer aan. Weet je wat? Ik koop het wel op de groei. Een maatje 74 of zoiets. Spoiler, doe dit niet. Dan kan de frummel het pas aan als het hopeloos ouderwets en uit de mode is. Wil je niet, want jouw hotte outfit moet als eerste. Gewoon even een maat 56 of 58 op de kop tikken dus. Of ze moet zojuist een kleuter gebaard hebben.

5. In willekeurige winkels met kinderkleding: oooooh, dit rompertje is in een net iets lichtere kleur blauw dan ik al kocht en is óók harske leuk. Nou, dan neem ik die toch gewoon mee. Ik word per slot van rekening maar vijf, zes of zeven keer suikertante, een failliete suikertante om precies te zijn.

6. Als ze straks met het spul naar zwemles gaan, dan moeten ze allemaal van die lelijke, blauwe zakjes over die weergaloze pumps. Het is zonde, ontzettend zonde. En die chloorlucht happen maar. De horror. Net als die luiertas, moet je ineens praktisch doen. Het schijnt dat May je in het land der luiertassen goede tips kan geven, kijk hier maar even.

7. Een kinderwagen is dus nét zo duur als een uit elkaar vallende auto van tien jaar. En je kiest er niet zomaar eentje, maar je gaat naar een babywereld om proef te rijden. Die dingen hebben trouwens een draaicirkel, daar kan mijn fiets nog iets van leren. Maar tot dit punt in je onwetende leven had je geen idee gewoon, géén idee.

8. De torentjes met flessenvoeding lijken verdacht veel op de bakjes knoflooksaus van je plaatselijke shoarmaboer. Er bestaat zoiets als een hongerkick, daar gaat zo’n koddig ding héél hard van huilen tijdens je lunch. En een baby spuugt bij voorkeur over je lievelingsblouse, maar echt.

9. Bezint eer ge begint. Dan bedoel ik het vasthouden van de kleine druif. Als je de grote eer hebt om te kroelen met dat nieuwe leventje, dan waarschuw ik je alvast even. Na een uur voelt je arm wat verlamd aan en als ‘ie begint te tintelen, moet je die hummel héél snel teruggeven aan moeders.

10. Niet laten vallen! Maar écht niet laten vallen gewoon.