Vorige week was ik bij een verjaardagsdiner en van het ene op het andere moment telde de tafel nog maar 3 personen in plaats van 20. Zo groot zijn die wc’s nou ook niet om in zulke groten getale te gaan plassen? Maar nee hoor, bijna de voltallige verjaardagsgroep stond buiten te roken… Nu moet ik zeggen dat in mijn vriendenkring nauwelijks iemand rookt en Jon en ik zijn ook geen rokers, maar sinds Otis in ons leven is, ben ik nog alerter op rook geworden. Bij ons thuis is roken ten strengste verboden en gelukkig hebben we inmiddels een prachtig dakterras waar gasten zich kunnen uitleven. Deze week is de campagne #rookvrijegeneratie gestart en ik doe graag mee aan deze actie, want hoe fijn zou het zijn als alle baby’s en kinderen van nu in een rookvrije omgeving kunnen opgroeien?
Een appje van mijn vriendinnetje, dat mij altijd attendeert op de nieuwste trends: “Dit MOETEN we dus proberen.” Met een foto van een Oxygen Facial. Nu ben ik sowieso enorm gevoelig voor alles wat dit vriendinnetje mij appt, maar bij het zien van deze behandeling ben ik meteen gaan googelen. De afspraak bij KNAP Institute was voor diezelfde week nog ingepland bij het zien van de lijst aan positieve effecten: ontgifting, verjonging en versteviging van de huid trokken meteen mijn aandacht. Mijn hele lijf is na de bevalling een stuk ‘slapper’ (of zoals manlief zegt: zachter) geworden, dus grijp ik alle kansen om de boel weer wat steviger te krijgen. Na afloop zat er een prachtige glow over mijn gezicht en alles voelde een stuk minder slap aan. Behandeling nummer 3 staat inmiddels gepland.
Gisteren fungeerde ons huis als setlocatie voor een shoot met Beau Monde. Ik kan je vertellen: ons huis heeft er nog nooit zo brandschoon uitgezien. Nu moet ik je eerlijk vertellen dat je de kastjes niet moet opentrekken, maar voor de foto zag alles er picobello uit. Die lieve Otis zat de hele middag in zijn stoeltje te kirren en keek als regisseur in de dop toe hoe zijn ouders giechelend stonden te poseren. Na een volle middag stond alles erop, maar toen waren we pas op de helft van de dag: we hadden nog een strakke avondplanning voor de boeg… Pre-baby draaide ik mijn hand niet om voor zo’n dagje, maar toen we om elf uur thuiskwamen, kon ik niets zinnigs meer zeggen… Toch maar een versnelling lager misschien, mevrouw Karthaus-Spoor?
Sinds het prachtige diner met Amayzine een paar jaar geleden heb ik me voorgenomen vaker het Concertgebouw te bezoeken. Maar zoals dat wel vaker bij goede voornemens gaat, kan ik het aantal bezoekjes sinds dat diner op een klein handje tellen. Dus heb ik me ingeschreven op de nieuwsbrief en boekte ik als een malle tickets toen het concert van James Newton Howard in mijn mailbox verscheen. Bij mij ging ook niet direct een belletje rinkelen, maar deze briljante music composer bedacht de filmmuziek voor onder andere The Hunger Games, Fantastic Beasts en Batman. Wat blijft het toch magisch om live zo’n prachtig orkest te horen en zien! Bij dezen wederom een oproep aan mezelf en jullie: als je langs het Museumplein fietst, kijk dan even snel naar de Concertgebouw Agenda.
