DE LEUKSTE LUNCH VAN HET JAAR
Mijn verjaardagen vier ik in een zo klein mogelijk gezelschap en met een beetje wind mee sla ik ze over. Valt er werkmatig ergens bij stil te staan, dan pak ik uit. De lancering van een nieuw magazine verdient een fuif. Dus huurden we voor ons eerste issue de Amsterdamse Westerkerk af, nodigden een slordige 130 man uit voor een seated diner en vroegen Jan Versteegh het geheel te hosten.
Het tweede issue, met als thema Parijs, kwam tijdens mijn vakantie in de winkels. Dat was me wat te geruisloos. Dus trok ik Theo Bakana (je weet wel, deze lieverd) aan zijn jasje en vroeg hem nog even een lunch voor onze vakvriendinnen te organiseren. In twee weken tijd. Dat moest genoeg zijn, want we deden het klein en intiem. Een derde van de mensen die je uitnodigt kan toch niet, dus geen zorg. Locatie regelen, beetje entertainment en oh ja, wel graag een gepersonlaiseerde menukaart, speciaal ontworpen persoonlijke bedankkaartjes en de dikste goodiebag. Had ik al gezegd dat daar twee weken de tijd voor was?
Theo en zijn angel Annabelle schoten de lucht in en collega Annick boog zich over de goodiebag. Ik hoorde haar zeven keer per dag ‘bingo’ zeggen. Sisley schonk haar prachtige Izia-parfum en deed er nog een reisetui bij met een kleine versie van de producten. Scotch & Soda schonk een marinière-trui, Reina Organics gaf een lipstick, Skins doneerde mijn lievelingsgeurkaars van Diptyque in de geur Gardenia en een gezichtsreiniging, Hei Poa ging ook mee (je weet wel, dat ontzettend leuke pharmaciemerkje met een olie uit Tahiti dat sinds kort in Nederland te koop is ), Deblon Sports van Céline Brinkgreve verpakte een bon ter waarde van zo’n geweldige broek en ga zo maar door.
Muziek. Moest ook. Harry de accordeonist kwam Franse chansons spelen. Als locatie kozen we Café de Paris. Theo en Annabelle hulden zich in een gestreept shirtje met een baret in Franse sferen. Nu maar hopen dat iedereen zou komen, want de locatie was geweldig, maar een hel om met de auto te bereiken. Dat ondervond vooral ikzelf, want mevrouw kwam zelf tien minuten na aanvangsttijd aanscheuren.
Tijd voor de lunch. Nu maar hopen dat iedereen zou komen. Lieke met baby Zef, Jetteke van Lexmond, Renate Verbaan, Danie Bles, fotografe Liselore Chevalier, onze art director van het magazine Lucia Pieters, de editors zelf natuurlijk, mijn waar-zou-ik-zonder-haar-zijn-compagnon Daniëlle Heerkens, Belinda Glöckler van Glow PR, mijn vriendinnen Roos en Valerie van boutique OU., onze Peggy Weijergang en kunstenares-stylist en meest oorspronkelijke Marije Goekoop, Céline en Marjolein van Deblon Sports, Micha Emmering van Micha Models, Yfke Sturm, Freek Koster en zijn rechterhand Marjan, onze gewaardeerde relatie Inge en Annemiek van IWC, onze chef redactie Adeline en roffel roffel, eindelijk lukte het samen aan tafel te zitten met een gevuld glas; Manon Meijers van wie ik het allerleukste cadeau kreeg. Daarover later meer. Allemaal even lief en dierbaar. De glazen werden gevuld (met Fleur de l’Amaurigue, overheerlijk) en er waren drie soorten frietjes.
Het was vrijdagmiddag, de zon scheen door de regendruppels, de gesprekken waren goed, er was een overdosis aan Chanel-tassen, er werd gelachen en gekust, en ik geloof dat niemand daarna nog naar zijn bureau is gegaan.
