De zomerdip maakt sip

De allersimpelste truc om te onthouden wanneer de langste dag is: zorgen dat je een beste vriendin vindt die dan verjaart. Heb ik dus, ideaal. Moet je natuurlijk niet haar birthday vergeten, zoals dombo hier ooit deed. Dan ben je officieel de slechtste BFF op aard, maar ik heb het goedgemaakt (écht). De situatie woensdag, op die lange zomeravond, was een tuin inclusief barbecue, de geliefden erbij, hun allerknapste zoon en proosten maar. Je raakt trouwens wel helemaal van de wap van al dat licht, want om kwart voor elf dacht ik dat het nog negen uur was. Maar dat schaar ik onder de kop luxeproblemen.

Net als dat ik maar nul uur slaap nodig heb. Of dat ik denk maar nul uur slaap nodig te hebben. Slapen doe je als het donker is en omdat ik net verhuisd ben zoals je weet, is er nog een chronisch tekort aan verduisterende gordijnen. Dus ga je naar bed als het schemert en draai je duizend rondes voor het donker is. Maar hé, het is zomer en dan is alles beter. Dacht ik.

Er schijnt zich een soort te bevinden onder de mensheid die reageert op zomer zoals ik reageer op de winter. Kijk, dat vind ik dubieus. Je hebt blijkbaar zoiets als een zomerdepressie of de lightvariant a.k.a. de zomerdip. En die zomerdip maakt dit type mens sip (jaja, er huist een stiekeme dichter in mij). Ik had geen flauw benul, ik was onwetend en ik raak er ook wat koekoek van. Want hoe kun je depressief raken door een teveel aan zon, een teveel aan terras en een teveel aan weldadige temperaturen? Los van het feit dat je een beetje gebronsd raakt en je er gewoon beter uit ziet. Geef toe. Ik vind mijn geliefde ook nóg knapper in de zomer en met dat beetje bruin kom ik zelf ook wat lekkerder uit.

  “Je hebt blijkbaar zoiets als een zomerdepressie”

Maar het zit zo. Er zijn mensen die somber raken door overmatig veel licht. Dat kan komen doordat ze te weinig slapen en daar raak je geagiteerd van (snap ik). Ook is de druk dat alles leuk moet zijn groter. Hé, daar schreef onze Kiek al over. Eigenlijk herkennen we dat allemaal wel, want ik durf ook niet toe te geven dat ik stiekem een Netflix & chill heb gedaan als het kwik boven de twintig is. In dat laatste zit nog een kwestie, want mooi weer associeer je met sociaal doen en als je eenzaam bent, is dat extra confronterend. Mensen met een zomerdepressie missen de geborgenheid die de winter hen geeft. Ook kun je je niet verhullen in een lange broek en ruime trui. Uit de laatste cijfers (die stammen uit 2012, ik zeg: tijd voor nieuwe research, universiteiten) blijkt dat zeventienduizend Nederlanders last hebben van het fenomeen. De wow, dat is één op de driehonderd.

De zomer maakt alles wat feller en zichtbaarder. De helderheid die ik in het kopke krijg door al die zon en de vrolijke kriebel door de temperatuur, voelt voor de ander te fel of te warm. Net als die waas in de winter, die bij mij als chagrijnverhogende factor werkt. Ik heb de oplossing. Mens met een zomerdip, ga naar iets kouds en donkers in deze maanden. Dan beloof ik dat ik vitamine zon opdoe als die lange, taaie en saaie winter zich aankondigt.