Een ode aan de liefde

An ode to love. Ik maakte van deze vier woorden afgelopen weekend een notitie nadat een van mijn lieve zussen me opbelde met het nieuws dat ze verloofd is. Eindelijk een silver lining op best wel wat heftige jaren voor mijn zus en haar lief. Samen in twee jaar tijd drie ouders verliezen; dat wens je niemand toe, maar het overkwam hen. Allemaal door één kloteziekte. Dit tweetal, I’m in awe of them. En bij dezen trouwens alvast mijn excuses voor het overmatig gebruik van de Engelse taal, maar hierin kan ik me op veel vlakken toch nét iets beter uiten.

Ik roep altijd dat het meest romantische liefdesverhaal van mijn eigen ouders komt, maar ik ben natuurlijk ook bevooroordeeld. Ieder verhaal is mooi. Echter, voor iemand met een insane amount of love voor het ontdekken van de wereld, is een verhaal waarbij twee mensen het besluit nemen om een leven op te bouwen waarbij ze samen de wereld afreizen toch weergaloos? Dat heeft er overigens ook voor gezorgd dat ik een heel bijzondere jeugd heb gehad waar ik ze forever dankbaar voor zal zijn.

En als ik dan ook kijk naar mijn beide zussen op het gebied van de liefde, dan heb ik bewijs dat echte échte liefde nog bestaat. In een tijdperk waarin het blijkbaar uit de mode is om bij elkaar te blijven en waarin daten gewoon totaal niet meer is wat het ooit is geweest, doet het me goed om te zien dat degenen die me het meest dierbaar zijn heel gelukkig zijn.

Nauurlijk schrijf ik ook veel over alle voordelen van het vrijgezelle leven; er zijn er namelijk een hoop. Ik kan nu uiteindelijk ook echt zeggen hoe blij ik naderhand ben dat mijn vorige relatie niks is geworden. Het heeft wel enige tijd geduurd voordat ik dat openhartig kon toegeven, want voorheen voelde het absoluut niet zo. Het voelde als een nederlaag, meer gewoon along the lines van: waarom lukt het de rest van mijn familie wel maar mij niet om iemand te vinden die wel volledig voor me wil gaan en die niet aan me twijfelt. Die snapt dat een relatie niet alleen rainbows and sunshine is, maar dat je soms door heel diepe dalen moet gaan? Die breuk zorgde echt voor een immense deuk in mijn zelfvertrouwen. Maar gelukkig kan ik zeggen: thank god it happened, cause it helped me change my perception of what real love is.

Love is unconditional. It’s madness. It’s messy. It’s passion, lust and appreciation. And above all, it’s f*ing hard. Maar guys, het is het zó waard. Dus, lieve familie van mij, wat ben ik blij dat jullie die liefde hebben gevonden. Nu ik nog.