EVEN OVER DIE SCHIPHOLTUNNEL

Een klein brandje was het. Zou máximaal een avondspits wat problemen geven. Nou, dat was toch wel de grootste utopie die Rijkswaterstaat recent de wereld in slingerde. Door dat kleine brandje in een klein vluchtgangetje smeulden ze-ven-tig kabels de vernieling in, gingen de camera’s op zwart en is de zuurstoftoevoer minimaal, want de ventilatie ventileert niet meer. Jawel, ik heb het over de Schipholtunnel.

Het is nu woensdagochtend en ik typ thuis, want er zijn na bijna achtenveertig uur nog maar twee lullige rijstroken open. Twee. Op avond numero uno maakten Lil en ik er gewoon een feestje van. De zon scheen, er haakte een Franskaatje aan en we ploften gedrieën in de zon op het terras bij onze buren. Ik kreeg een linguine met truffel voor mijn neus (mamma mia, wat lekker), vergezeld door een glas wit. Nou, dan hoor je deze forens niet meer. Om acht uur duikelden we de auto in (het was maar één glaasje in drie uur) en binnen de gebruikelijk timezone (maar dan langs Utrechtse wegen) op naar huis. Maar als je NOS-app the day after om half vijf weer begint te loeien, dan wil je gewoon even huilen. En die pieping-tunnel de pan uit schelden. Ja, dat wil je.

‘Holy guacamoly, wat doen al die oranje bolletjes daar in het scherm op de weg bij mijn Flitsmeister?’

Een partner in crime maakt het leven wat luchtiger en lichter. Daarom belden Lil en ik elkaar gisteravond  tussen half zeven en negen zo’n dertig keer. Om gewoon alleen maar heel diep te zuchten en hard, dat ook. Zo vanuit je tenen met een bulderend geluid. En om elkaar te vertellen wat voor rommel we net bij de benzinepomp hadden gekocht. Ik niet natuurlijk, want aan de lijn en daarom nam ik lullige hapjes van een zogenaamd gezond koekje terwijl ik alleen maar aan een Mars Ice Cream dacht. Om daarna de klaagzang weer in te zetten en op luid volume uit te roepen dat DIT TOCH NIET KAN?! Ik was niet alleen, want in de auto voor me, naast me én achter me zag ik soortgelijke open monden en wanhopige hoopjes mens met een stuur in de handen. Nou ja, in die twintig belminuten hadden we maar mooi wel al een hele invoegstrook weggewerkt. Poeh, je maakt meters.

En als je te maken krijgt met een defecte Schipholtunnel, dan denk je (binnen een tijdsbestek van achtenveertig uur) zoal dit:

1. Ach, het valt vast mee. Ik sluit gewoon aan in de rij en dan ben ik zo vroemvroem een halfuurtje later thuis dan in den normale.
2. Holy guacamoly, wat doen al die oranje bolletjes daar in het scherm op de weg bij mijn Flitsmeister? Het is een infarct, een verkeersinfarct.
3. Wie moet er hier op de redactie allemaal nog meer door die f-ing tunnel? Misschien zijn ze te verleiden met het terras bij Jefferson.
4. Ja, HOEZEEEE, ze zijn te verleiden. Op naar de zon.
5. (drie uur en tweeëndertig minuten later)
6. THUIS. Zou het morgen dan weer? Nee, dat kan toch niet?
7. Hoe verrukt is het eigenlijk dat door één tunneltje de hele Holländische infrastructuur op zijn gat gaat? Heel verrukt dit.
8. Raar woord eigenlijk, Schipholtunnel. Schip-hol-tun-nel, Schipholtunnel, Schipholtunnel.
9. Morgen is alles beter, open en doorstromend, maar ik rij voor de zekerheid toch maar om kwart over zes weg. Ik wil verhuizen.
10. (Opent ogen en een willekeurig nieuws-app) Wat? Niet genoeg materiaal? Zijn ze nou helemaal belatafeld met je niet genoeg materiaal. Pfff. Niet. Genoeg. Materiaal.
11. Vanavond rij ik in één streep de A4 af. Zo, hopsakee, naar huis.
12. Wat, nog steeds dicht? Hoe vertel ik dit aan Lil? Ze gaat huilen. Hard ook.
13. Moment, even honderdduizend afspraken afzeggen. “Ja, ik zit dus met die tunnel.”
14. Ik moet eten verzamelen én water én dekens én tanken. Dit wordt nooit meer naar huis, gone wrong.
15. (Opent een willekeurig file-app) 70 MINUTEN VERTRAGING OP UW ALTERNATIEVE ROUTE.
16. Dit is het slechtste alternatief op aard. Een alternatief hoort oplossingsgericht te zijn.
17. Misschien moeten we toch maar weer naar de linguine bij de buren. Mét een glas wit.
18. Ik wil naar hui-huis (op de meest aanstellerige en huilerige toon ever).
19. Weet je wat we doen, Lil? We gaan gewoon in de rij, zijn we heus vijf minuten eerder thuis. Stoer, dat zijn we. Let’s do this. File, ik kan je hebben.
20. (Rijdt twee meter in twintig minuten) Lil, waarom was dit ook alweer een goed idee? Dom, we zijn buitengewoon dom.
21. Mijn linkerbeen tintelt wat gekkig. Even op de handrem. Poeh, hij voelt ook wat lam.
22. Mijn volgende auto wordt een automaat, maar echt. Schakelen is zo 2017.
23. YEHEESSS, ik rij negentig. (Belt Lilian) “Ik rij NEGENTIG, ik ga echt heeeeeel hard nu. Of niet. Nee, ik rij weer dertig hoor. Grapje.”
24. Wie kan ik nu bellen? En zou ik mijn telefoonkosten bij Rijkswaterstaat kunnen declareren? Vind ik meer dan terecht namelijk.
25. (Opent nieuws-app) ‘Morgen waarschijnlijk twee rijstroken open’.
26. Ha, dank je de koekoek. Hou me niet voor de gek, ik werk thuis.
27. ‘Tuduuduup, dit is het nieuws van half elf. Ondanks de gedeeltelijk afgesloten Schipholtunnel stond er vanmorgen bijna geen file.’ Are you kidding me?
28. Ik ga alsnog, ik stap nú in de auto.
29. Maar stel nou dat er vanavond? Nee, ik doe het niet.
30. Echt, nooit geweten dat ik zo obsessed kon zijn door een buis van beton.