GEWOON IS EEN GRIEPVIRUS
“Jippiejajoooo, ik ben geslaagd!” Als een waanzinnige stormde ik een kamer binnen na mijn afstuderen. Ik was ein-de-lijk afgestudeerd. En dat ging niet vanzelf, nope. De revolutie was er een kleintje bij. Maar weet je wat mijn cijfer was? Een negen. EEN NEGEN. Nou, dat is behoorlijk groots in afstudeerland. En dat kwam doordat mijn scriptie genadeloos goed was. Zo, ik heb het gezegd. Maar wat zei de kamer? Dit: “Uh, maar waarom maakte jij je dan in hemelsnaam druk om de verdediging, beetje overdreven, hè?” Oké, oké, oké. Dus als je zo’n cijfer haalt, dan mag je a. niet eens nerveus lijken en b. moet je vooral je kop houden over het resultaat.
Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg en onderduiken met die hap in het maaiveld. Dit vind ik dus de dooddoeners, de ik-help-je-glorieuze-moment-om-zeep-ellendelingen en de allergrootste broekafzakkers op aard. Waarom dan? Don’t get me wrong, ik ben prima met gewoon en average, maar gek en uitmuntend juich ik net zo hard toe. Wat is normaal, waarom moet het gewoon en wat is er met ons land aan de hand dat het hier zo heerst? Het is een oer-Hollands hardnekkig griepvirus en het grijpt lukraak om zich heen.
Typ voor de gein eens ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ in op Google. Weet je wat oppopt? De site Stuff Dutch People Like. Ja, we staan bekend om onze no nonsense, het normaal doen en het vooral niet braggen over je succes. Maar zereneus mensen, we mogen toch wel trots zijn op wat we doen of behalen? Ik vind dat bescheiden gedoe soms zó zonde van de struggles die je doorstond om iets moois te bereiken.
Het zit in de Nederlandse volksaard. Pa en moe brengen je de skills van het normaal doen bij, de populaire jongens van de klas peperen het je in op de basis en de baas waardeert je gekkige dans in de kantoortuin ook niet echt. Eigenlijk is dat normaal doen eenheidsworst. Dat wil je toch niet? Oh jawel, want laten we in godsnaam gewoon doen, mensen. Het is onze calvinistische inborst, het grote niet op willen vallen. Normaal is de norm.
Ik pleit voor normaal én extravagant. Wil jij gehuld in oranje veren met een gouden stippenbroek op je pimpelpaarse fiets door Amsterdam cruisen? Be my guest, ik applaudisseer naar je langs de grachten. Vier jij al springend en gillend bovenop de tafel die halleluuuuja-promotie? You go girl, filmen en op je Insta Stories. Ga jij in het grijs gehuld over straat, omdat je geen zin hebt in al die heisa? Helemaal oké, lekker als je rustige zelf rondhobbelen. Schreeuw je van de daken wat een giga-ongelofelijk festijn je week was? Ik breng de confetti en glitter mee om dat samen met jou van het dak te strooien, jij heerlijke paradijsvogel. Zo, en nu allemaal even niet meer normaal doen.
