Hé, aan alle millennials: zeik niet zo

Over millennials wordt van alles gezegd. We zouden maar verwend zijn. Niet kunnen omgaan met ook maar de kleinste tegenslag. Uber te laat? Huilen. Geen vast contract? Nog meer huilen. Dus gaan we onszelf maar zoeken in Azië met geld van papa en mama. Toch?

Niet helemaal, als het aan journalisten en mede-millennials Anouk Kemper, Suzette Hermsen en Lianne Marije Sanders ligt. Vanaf vandaag ligt hun boek ‘Zeik niet zo’ in de winkels. Een lekker komisch boekie waarin drie Amsterdamse vriendinnen op schaamteloze wijze vragen beantwoorden als ‘zien mensen mijn zweetsnor?’, ‘waarom wordt deze man niet hard?’ en ‘wanneer praat je over poepen in een nieuwe relatie?’. Klinkt nu al als een boek naar mijn hart. Tijd om co-auteur (én m’n ex-collega) Suzette te bellen. Tijd om een lekker potje te zeiken.

Dus Suus, we zeiken. Vertel.

“Klopt. We zeiken. Over ons leven dat niet spectaculair genoeg is, die baan die te weinig verdient, over te weinig volgers op Instagram, geen Doutzen Kroes-lichaam hebben, noem het maar op. Onze boodschap? Het leven ís ook niet perfect. Je kan wel zeggen dat je relatie in een sleur zit, maar je gaat nooit een lange relatie krijgen waarbij je niet in een sleur komt. Iedereen denkt op werk wel eens ‘god, hoelang moet ik nog vandaag…’ Welkom tot het echte leven! Waarin mensen ook wel eens falen. En hé, dat is ook oké.”

En het hele ‘zeik niet’ heeft ook een dubbele betekenis toch?

Het is ook een ‘zeik niet zo’ tegen de generatie boven ons. Millennials zouden lui zijn, we kunnen zogenaamd nergens tegen. Dat herkennen wij eigenlijk helemaal niet. We vinden onszelf juist wel stoer. Zijn er geen banen? Dan maken we ze zelf. We klagen misschien even, maar gaan daarna wel weer door. En daarnaast is het ook een ‘zeik niet zo’ tegen onszelf. We zeiken ons namelijk echt te pletter in het boek.”

Hoe denk je dat het komt dat millenials zo ‘zeiken’?

“We zijn opgegroeid met het idee dat alles kan en alles mag. We hebben een beetje grootheidswaanzin gekregen. We willen bijna allemaal op ons drieëntwingste de wereld veroveren. Een aantal jaren later vraag je je af waarom je dat eigenlijk nog niet gedaan hebt. In het begin van het boek schreef ik daarom het stuk: wat ik dacht op mijn dertigste te hebben (veel roem en aanzien) en wat ik daadwerkelijk heb: (430 volgers op Instagram). Daarin wordt meteen heel erg gerelativeerd. Weg met de grootheidswaanzin, welcome to real life.”

Even iets om nog lekker te zeiken dan. RTL Late Night had jullie woensdagochtend gevraagd voor de uitzending en dat ging aan het einde van de middag ineens niet meer door? Janken!

“Ik krijg nog steeds hartkloppingen van dit verhaal. Tot vijf uur ’s middags was ik alleen maar aan het stressen. Dingen als: ‘Ik moet écht heel rustig praten, wáárom heb ik mijn haar niet geknipt? Moet ik nu met dood haar op live tv? En ik moet echt niet zo dom lachen als altijd’ spookten continu door mijn kop. Ik was helemaal hyper van de adrenaline. En toen gingen ze toch last minute voor een ander item. Pijnlijk, pijnlijk. Diezelfde nacht had ik hele rare nachtmerries van de niet verwerkte stress haha.”

Wat hopen jullie te bereiken met het boek?

Dat we mensen aan het lachen kunnen maken. Dat je denkt: ‘haha, zo kut is mijn leven dus helemaal niet.’ We schrijven namelijk precies op hoe het leven écht is.  Zo wilden we het boek ook eerst noemen, ‘hoe het echt is’. Die naam voelde de uitgever niet helemaal, en tijdens een brainstorm zeiden we ineens tegen elkaar: we zitten alleen maar te zeiken met z’n allen. En zo werd ‘Zeik niet zo’ geboren. Mijn moeder zei eerst nog: “Is zanik niet zo niet wat minder hard?” Waarop ik zei: “Mam, dat is zó bejaard.”

Hoe pak je dat nou aan, dat niet zeiken?

“Allereerst gek genoeg door even lekker te zeiken. En daarna te relativeren door tegen jezelf en elkaar te zeggen: zo belangrijk is dit niet. Zo belangrijk ben ik niet. Wees blij dat je gezond bent, als je dat bent. En stop vooral met vergelijken. We kijken allemaal naar een paar ‘succestypes’ in het leven maar eerlijk, dat zijn er ook maar een paar. De meeste mensen zijn gewoon zoals jij en ik.”

Heb je tot slot nog een tip voor je mede-millenials om meer met een mindset als jullie in het leven te staan?

“Anouk beschrijft het altijd heel mooi: eigenlijk boei je voor niemand. Dat klinkt heel ongezellig, maar feitelijk is het wel zo. Niemand vraagt zich af ‘waar jij bent’ als je een week niets op Instagram plaatst. Niemand mist je. Alleen je echte vriendinnen, maar die spreek je toch wel face to face. Schouders eronder en niet zeiken. Doe maar gewoon relaxt.”

Zeik niet zo bestellen? Dat doe je hierrrr.

Bron beeld: Instagram